พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1052

เท่าที่อี้หรานสืบทราบมา เย่ เหวินหมิงเป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรี เธอจึงหวังว่าสิ่งที่พูดไปจะทำให้อะไร ๆ มันเปลี่ยนแปลงได้

หรือไม่อย่างนั้น เธอคงต้องขอให้ไป๋ ทิงซินช่วยหางานอื่นให้พี่โจวทำ

เมื่ออี้หรานเดินจากไป เย่ เหวินหมิงรีบหันไปมองคง จื่ออินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “คุณทำแบบนั้นทำไม?”

คง จื่ออินหน้าซีด กัดริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสด ก่อนเอ่ยตอบ “ฉันแค่… อยากจะช่วยคุณ คุณดูอยากได้สิทธิ์เลี้ยงดูมาก ถ้า… ถ้าเกิดโจว เชียนหยุนมีรายรับไม่เพียงพอ ศาลก็คง… ไม่อนุมัติให้หล่อนได้สิทธิ์เลี้ยงดูไป”

เย่ เหวินหมิงเม้นปากแน่น นัยน์ตาดำสนิทจ้องมองคง จื่ออินอย่างเคร่งเครียด

คง จื่ออินร้อนตัวอยู่ในใจ รู้สึกราวกับถูกสายตาคู่นั้นจ้องมองอย่างทะลุปรุโปร่ง ความจริงแล้วเธอไม่ได้ส่งคนไปก่อกวนโจว เชียนหยุนเพราะเรื่องคดีความสิทธิ์เลี้ยงดูหยันน้อย แต่เพราะเธอต้องการระบายความแค้นส่วนตัว

ย้อนกลับไปตอนนั้น เย่ เหวินหมิงหนีออกไปจากงานเลี้ยงเพราะโจว เชียนหยุนและไอ้เด็กผีนั่น ทั้งที่กำลังจะถึงช่วงประกาศวันที่จัดงานแต่งงานของเขาและจื่ออิน จนทำให้เธอต้องกลายเป็นตัวตลกของสังคม!

“อย่ามาล้ำเส้นผมอีก แล้วก็เลิกยุ่งกับคดีด้วย!” เย่ เหวินหมิงเอ่ยเสียงเย็น

คง จื่ออินตอบกลับเสียงเบา พร้อมตีหน้าเศร้า “เหวินหมิง ฉันขอโทษค่ะ ฉันแค่อยากช่วยคุณ ฉันไม่รู้ว่าคุณไม่ชอบ… ฉันจะทำตามที่คุณบอกและจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว คุณอย่าโกรธฉันเลยได้ไหมคะ?”

เมื่อเห็นท่าทางของจื่ออิน เย่ เหวินหมิงจึงได้แต่ถอนหายใจออกมา “ผมไม่ได้โกรธคุณ”

“จริงหรือคะ? ฉัน… ฉันนึกว่าคุณจะโกรธฉันเพราะโจว เชียนหยุน ฉันกลัวว่าคุณจะยังรู้สึกอะไรกับเธออยู่” คง จื่ออินกล่าวขณะที่เอื้อมมือไปคว้าแขนของชายหนุ่มมากอดไว้ราวกับกลัวจะเสียเขาไป

ใบหน้าของโจว เชียนหยุนลอยเข้ามาในความคิดของเย่ เหวินหมิงอีกครั้ง