พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1062

ชินเหลียนอีและไป๋ทิงซินมายังคฤหาสน์ตระกูลอี้ แต่พวกเขากลับไม่พบกับอี้จิ่นหลี!

เป็นเพราะพ่อบ้านของตระกูลอี้ อี้จิ่นหลีจึงไม่เคยพาหลิงอี้หรานมาบ้านเลยสักครั้ง

แน่นอนว่าเมื่อชินเหลียนอีขอเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลอี้ พ่อบ้านประจำตระกูลย่อมต้องปฏิเสธเธอ! เพราะแบบนั้น ชินเหลียนอีจึงทำได้เพียงมองประตูทางเข้าคฤหาสน์อี้และกระทืบเท้าเท่านั้น

ไป๋ทิงซินมองไปยังแฟนสาวที่กระวนกระวาย และรู้แล้วว่าหลินอี้หรานเป็นคนสำคัญของชินเหลียนอี

“ถ้าผมเป็นคนที่โดนพาตัวไป คุณจะเป็นห่วงและออกตามหาผมไหม?” ไป๋ทิงซินถามขึ้น

ชินเหลียนอีตกตะลึงไป จากนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ทำไมคุณถึงถามอะไรแบบนั้นขึ้นมาตอนนี้? นี่คุณคงไม่ได้หึงอี้หรานหรอก ใช่ไหม?”

“แล้วถ้าใช่ล่ะ?” ไป๋ทิงซินถามขณะที่จ้องมองไปยังคนตรงหน้า

ชินเหลียนอีกะพริบตาใช้ความคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จู่ ๆ เธอจะเขย่งตัวขึ้น สองมือของเธอก็ดึงคอปกเสื้อของไป๋ทิงซินลงมา และจูบเขาด้วยริมฝีปากบาง “เอาล่ะ ๆ เป็นเด็กดีนะ คุณเป็นคนเดียวที่ฉันรักค่ะ อี้หรานน่ะเป็นเพื่อนสนิทฉัน อย่าหึงไปเลยนะ”

ตอนนี้กลายเป็นไป๋ทิงซินแทนที่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

‘เป็นจูบที่ผิวเผินมาก’

ถึงอย่างนั้นชินเหลียนอีก็ยังพูดกระตุ้นไป๋ทิงซินว่า “ช่วยฉันคิดหาทางเข้าไปในคฤหาสน์อี้หน่อยสิ ถ้าเรา... ปีนกำแพงเข้าไปล่ะ?”

พูดจบชินเหลียนอีก็พร้อมจะลองทำแบบนั้นทันที ไป๋ทิงซินรีบห้ามเธอไว้ “คุณอยากตายหรือไง? ข้างบนมีลวดไฟฟ้าขึงอยู่นะ คุณตายได้ทันทีเลยนะถ้าใครปล่อยกระแสเข้าไปในลวดนั่น”

ชินเหลียนอีตกใจ และใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด “ไม่ได้การ แล้วเราจะรู้ได้ไงว่าอี้หรานอยู่ในนั้นหรือเปล่า?”

เธอเป็นห่วงความปลอดภัยของอี้หราน ‘อี้จิ่นหลียังรักอี้หรานอยู่ แต่ปัญหาคือ... เธอไม่ได้รักอี้จิ่นหลีแล้ว!’