พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1064

”ฉันบอกคุณแล้วว่า ฉันไม่...”

“เธอไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลย?” เขาขัดจังหวะเธอ “แล้วตอนนี้เธอรู้สึกกับใครอยู่?”

เธออึ้งไป ดูเหมือนความอันตรายจะฉายวาบผ่านแววตาของเขาขณะที่มองมายังเธอ

“ฉันไม่รู้สึกอะไรกับใครทั้งนั้นแหละ รวมถึงกู้ลี่เฉินด้วย!” เธอพูด เธอไม่อยากให้กู้ลี่เฉินเข้ามาเกี่ยวข้องแบบนี้ อี้จิ่นหลีหักข้อมือของกู้ลี่เฉินก็เพราะเธอ และเธอก็อยากรู้ว่าตอนนี้อาการของเขาเป็นอย่างไรบ้าง

“ถ้าเธอไม่มีความรู้สึกอะไร ทำไมเธอถึงปล่อยให้มันกอดเธอล่ะ? เธอไปสนิทกับลี่เฉินตอนไหน?” เขาถามเสียงดุ

จู่ ๆ เธอก็รู้สึกประหม่าขึ้นมา ถ้าคำตอบของเธอไม่ถูกใจเขา ถ้าอย่างนั้น...

หลิงอี้หรานพูดอย่างสัตย์จริง “ฉัน... คิดกับกู้ลี่เฉินแค่เพื่อนสมัยเด็กเท่านั้น ฉัน... รู้สึกผิดเวลาที่ฉันเห็นเขา”

“รู้สึกผิด?” อี้จิ่นหลีเลิกคิ้ว

“เขาตามหาฉันมาตั้งหลายปี แต่ฉันไม่เคยบอกว่าฉันคือคนที่เขาตามหา” ทั้งยังปล่อยให้กู้ลี่เฉินคิดว่าเป็นคนอื่นและทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า “อีกอย่าง ที่เขากอดฉันอาจจะเป็นแค่ความรู้สึกที่เขามีให้ฉันตอนเด็ก”

เพราะเธอสวมชุดสีม่วงตัวนั้น ดังนั้นกู้ลี่เฉินคงจะคิดว่าเธอเป็นเด็กสาวในจินตนาการของเขา เธอรู้สึกได้ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ

ดังนั้น กอดนั้นก็เป็นเพียงเรื่องระหว่างเฉินเฉินและเธอในตอนเด็กเท่านั้น

เขายืดตัวตรงเล็กน้อย วางมือลงบนขอบเตียงพลางมองมาที่เธอ และพูดว่า “โอเค ในเมื่อเธอบอกว่า เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับกู้ลี่เฉิน ฉันจะเชื่อเธอ แล้วฉันล่ะ? เป็นเรื่องยากมาเลยเหรอที่เธอจะตกหลุมรักฉันอีกครั้ง?”

ทันใดนั้นใบหน้าของพวกเขาก็อยู่ใกล้กันมาก

เขาสามารถละทิ้งความเย่อหยิ่งและยืนกรานเพื่อขอความรักจากเธอคืน!

หลิงอี้หรานพบว่าแบบนี้มันน่าตลกสิ้นดี หลังจากที่เลิกกัน เธอต้องใช้ความพยายามมากที่จะลืมเขา แต่ตอนนี้เขากลับกำลังขอร้องให้เธอกลับไปรักกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนั้น

เธอพูดพึมพำว่า “อี้จิ่นหลี คุณรู้จักคำว่ารักไหม? ถ้าคุณตัดสินใจได้ง่าย ๆ ว่าจะรักใคร นั่นก็ไม่ใช่ความรักแล้ว”

รอยยิ้มของเธอบิดเบี้ยวขณะที่มองไปยังเขาด้วยดวงตาทรงเมล็ดอัลมอนด์ของเธอ “ก็เหมือนกับตอนนี้ ถึงฉันจะบอกว่ารักคุณ แต่หัวใจของฉันไม่ได้รักคุณเลยสักนิด นี่เป็นคำตอบที่คุณอยากได้หรือเปล่าล่ะ?”

แววตาของเขาหม่นลง

เราตัดสินใจเลือกคนที่อยากรักไม่ได้ เขารู้ดี... เสียยิ่งกว่าใคร ๆ ถ้าเขาเลือกได้ เขาคงไม่เลือกรักเธอ