พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1074

เขาเอ่ยออกมาว่า “ใช่ เราเลิกกันแล้ว การเลิกกับเธอเป็นเรื่องที่ฉันเสียใจที่สุด เพราะฉะนั้น ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองเสียใจอีก”

เขาอยากให้เธอรักเขาอีกครั้ง และรักเขามากจนทิ้งเขาไปไม่ได้!

...

หลิงอี้หรานนั่งอยู่บนโซฟาในห้องตอนกลางคืน และมองไปยังชุดเดรสสีม่วงลายดอกไม้ในมือ

ชุดเดรสถูกฉีกจากคอเสื้อไปที่ด้านหนึ่งของแขนเสื้อ แม้จะซ่อมมันแล้ว แต่มันก็ไม่มีทางเหมือนเดิม

หลิงอี้หรานรู้สึกโมโหเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าชุดแสนสวยต้องกลายเป็นแบบนี้ อย่างไรมันก็เป็นของที่เฉินเฉินมอบให้กับเธอ

แม้กู้ลี่เฉินจะไม่รู้ว่าเป็นเธอ และแม้ว่ากู้ลี่เฉินจะไม่ได้ตั้งใจจะให้มันกับเธอ แต่มันก็เหมือนกับเรื่องบังเอิญที่ทำให้คำสัญญาทั้งหมดของพวกเขาในวัยเยาว์ได้กลายเป็นจริง

เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อย หลิงอี้หรานลุกขึ้นและเดินไปแถว ๆ ตู้แล้วหยิบกล่องเย็บผ้าออกมา

วันนี้เธอเดินดูรอบ ๆ ห้องตอนที่เธอมีเวลาว่างแล้วบังเอิญเจอกับกล่องเย็บผ้าอันนี้

กล่องเย็บผ้าดูค่อนข้างเก่า ภายในบรรจุเข็มไว้สองสามเล่มและปลอกสวมนิ้วสำหรับจับเข็มเย็บผ้าเก่า ๆ ที่ยังดูดีอยู่ แม้ว่าเส้นไหมข้างในจะสีจางไปแล้ว แต่มันก็ยังแข็งแรงและไม่ขาดจากการดึงเพียงครั้งเดียว

‘กล่องเย็บผ้าอันนี้เป็นของที่คนที่อยู่ในห้องนี้มาก่อนหรือเปล่านะ? เธอคงเป็นผู้หญิงเพราะปลอกนิ้วขนาดเท่ากับนิ้วของฉันเลย’

แต่หลิงอี้หรานก็ไม่ชินกับสวมปลอกนิ้วสำหรับจับเข็มเย็บผ้านัก ยิ่งตอนนี้ข้อนิ้วของเธอผิดรูปเล็กน้อย มันก็ยิ่งทำให้เธอไม่สะดวกมากกว่า

“ก็แค่ชุดชุดเดียว” หลิงอี้หรานตอบ

“แค่ชุดเดียวฉันก็ทนไม่ได้” เขาโน้มตัวลงมาจ้องมองเธอ “อี้หราน เธอกับกู้ลี่เฉินไม่ใช่คู่กัน ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่ลืมเขาไปตั้งหลายปี และเขาคงไม่เข้าใจผิดว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นเธอหรอกนะ”

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เขายิ้มเล็ก ๆ และพูดว่า “บอกฉันหน่อย ลี่เฉินบอกว่าเขาคิดถึงเธอ แต่เขาก็จำเธอสลับกับคนอื่น เขาคิดถึงเธอสักแค่ไหนกันเชียว? วันนี้เขาให้ชุดเธอแล้ว อีกวันเขาก็เอาอีกชุดให้หวาลี่ฟางอย่างนี้เหรอ?”

มีทั้งความขี้เล่นและประชดประชันในรอยยิ้มของเขา ราวกับเขากำลังบอกเธอว่าชุดในมือเธอนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย