พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1096

“ฉัน... รู้สึกเหมือนไม่มีแรง” เขาพูดพลางทำท่าจะจับชามอีกครั้ง

เธอมองดูสภาพของเขาในตอนนี้แล้วพูดอย่างง่ายดายว่า “ช่างเถอะ ฉันป้อนคุณเองดีกว่า ก่อนที่คุณจะไม่มีแรงจนทำโจ๊กคว่ำทั้งชาม”

เธอนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ขณะที่เธอพูดเธอก็ช้อนตักโจ๊กขึ้นมา เธอเป่ามันเบา ๆ และยกขึ้นไปที่ปากของเขา

เขาอ้าปากอย่างเชื่อฟัง และทานโจ๊กที่เธอป้อนให้

เขาเชื่องราวกับเป็นลูกหมาตัวหนึ่ง เขาทานโจ๊กทีละคำ ๆ แต่สายตาของเขากลับจ้องเธอไม่วางตาตลอดเวลา

สายตาที่ดูผูกพันนั้นทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย

“ผู้หญิงคนนั้น... ที่คุณพูดถึงครั้งก่อน เธอฆ่าใครในห้องเลือดที่กระเซ็นจริงเหรอ?” เธอพยายามหาหัวข้อสนทนาเพื่อทำลายความเงียบ

“จริงสิ” อี้จิ่นหลีกล่าว

“เธอฆ่าคนในตระกูลอี้เหรอ? แล้วตระกูลอี้ก็ปล่อยเธอไปเหรอ?” เธอถามอย่างงุนงง ตระกูลอี้ร่ำรวยและมีอำนาจมามากกว่า 70 ปีเชียวนะ

อี้จิ่นหลีกล่าวว่า “เพราะว่าผู้ชายที่เธอฆ่าอยากให้ปล่อยเธอไป เขายังทิ้งโน้ตไว้ด้วยซ้ำก่อนที่เขาจะตาย ถ้าเขาตายก็ห้ามใครเข้าไปยุ่ง!”

หลิงอี้หรานตะลึงไป ‘นี่ชายคนนี้คิดไว้แล้วหรือว่า ผู้หญิงคนนั้นจะฆ่าเขา? เขาเลยทิ้งโน้ตไว้อย่างนั้นน่ะ?’

อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นคงเป็นช่วงที่โกลาหลน่าดู เพราะกฎหมายไม่ได้เข้มงวดเท่าตอนนี้ ถ้าตระกูลอี้ไม่ตามเรื่องต่อ ผู้หญิงคนนั้นก็คงหนีรอดจากการโดนจับกุมได้แน่นอน

“แล้วหลังจากนั้นเกิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย