พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1109

“ฉันจะรักษาสัญญา และเธอต้องไม่ลืมมันนะ เข้าใจไหม?”

ราวกับว่าเสียงเด็กน้อยเหล่านั้นได้กลับมาดังห้อมล้อมเธอไว้อีกครั้ง

ถึงอย่างนั้นเธอก็ลืมเรื่องนั้นไปและจำเขาไม่ได้หลังจากนั้น

หลิงอี้หรานคุกเข่าลงต่อหน้าของอี้จิ่นหลีเสียงดัง การคุกเข่าของเธอทำให้ชายหนุ่มทั้งสองที่อยู่ตรงนั้นประหลาดใจ

“เธอ...” ดวงตาของอี้จิ่นหลีเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “เธอทำอะไร? นี่เธอคุกเข่าเพื่อกู้ลี่เฉินเหรอ? ฉันไม่หยุดหรอกนะถึงเธอจะคุกเข่าลงมาก็เถอะ!”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกู้ลี่เฉินเลย!” หลิงอี้หรานสูดลมหายใจเข้าลึกและพูดอย่างใจเย็นว่า ในทันทีที่เธอคุกเข่าลง ความตระหนกและความลังเลใจใด ๆ ก็จางหายไปในทันที “เรื่องระหว่างคุณกับฉันไม่เกี่ยวกับคนอื่น แม้ว่าคุณจะบอกว่าคุณยังรักฉัน แต่ฉันก็ไม่สามารถรับความรักของคุณไว้ได้ เพราะอย่างนั้น อี้จิ่นหลี... ปล่อยฉันไปเถอะ”

“ปล่อยเธอไป... งั้นเหรอ?” ร่างกายของอี้จิ่นหลีเจ็บปวดจากแรงสั่นสะเทือนที่มองไม่เห็นจนใบหน้าของเขาซีดเซียวในทันที

จนถึงตอนนี้เองที่เขาอยากจะให้เธอขอร้องให้เขาปล่อยกู้ลี่เฉินแทนเธอ!

“เธอรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่?” เขาพึมพำพลางคลายมือที่จับกู้ลี่เฉินไว้ขณะมองไปยังเธอ

“ฉันรู้” หลิงอี้หรานตอบ คำพูดเรียบ ๆ นั้นทำให้อี้จิ่นหลีรู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนหยิบปืนขึ้นมาและยิงเข้าที่หัวใจของเขา

เขามอบทุกอย่างที่เขามีให้แทบเท้าของเธอ แต่เธอก็ยังอยากให้เขาปล่อยเธอไป!