พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1115

“อี้จิ่นหลีเองก็อยู่ที่นั่นด้วยเหรอ? เขาไม่ได้... เอ่อ... ทำอะไรเธอใช่ไหม?” ชินเหลียนอีถามอย่างระมัดระวัง

“เปล่า” หลิงอี้หรานตอบ

ชินเหลียนอีโล่งใจ “งั้นเขาก็ยังมีความเป็นสุภาพบุรุษอยู่สินะ”

ชินเหลียนอีดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างก่อนจะพูดออกมา “ว่าแต่ เธอหมายความว่าไงที่บอกว่าเธอกับอี้จิ่นหลีไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วน่ะ? เธอ..”

“ก็ตามที่บอกนั่นแหละ เขาก็คือเขา ฉันก็คือฉัน ที่เคยเล่นเป็นพี่สาวน้องชายตอนนี้ก็จบไปแล้ว เขากับฉันตอนนี้เป็นคนแปลกหน้ากันจริง ๆ” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างสงบ

ถึงอย่างนั้นชินเหลียนอีก็เป็นกังวลกับความสงบของเธอ

เธอไม่ชอบอี้จิ่นหลี เธอคิดว่าอี้จิ่นหลีทำให้อี้หรานเจ็บปวดมากเกินไป แต่... เมื่อได้ยินว่าอี้จิ่นหลีและอี้หรานได้กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน เธอกลับปวดใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น

บางที ชินเหลียนอีอาจคิดว่าอี้จิ่นหลีและเพื่อนรักของเธอยังคงมีโอกาสอยู่ไม่มากก็น้อย

“อี้จิ่นหลีไม่ใช่ผู้ชายคนเดียวบนโลกนี้สักหน่อย เธอหาได้ดีกว่านี้แน่” ชินเหลียนอีให้กำลังใจเพื่อนสนิท

หลิงอี้หรานยิ้มบาง ๆ และไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจของเพื่อนรัก เธอรู้ว่าชินเหลียนอีเป็นห่วงว่าในอนาคตเธอจะเหลือตัวคนเดียว

ทว่าถึงเธอจะต้องตายตามลำพัง ความคิดนั้นก็ไม่ได้ฟังดูแย่สำหรับเธอ อย่างไรเสีย มันคงจะดีถ้าได้สัมผัสความเดียวดายและไม่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิง

เธอคงจะไม่ต้องเจ็บปวดหรือได้รับบาดแผลอีกถ้าเธอไม่ได้รักใครอีก