พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1141

หวาลี่ฟางถอนหายใจอย่างโล่งอก ตอน 4 โมง 12 นาที เธอยังแต่หน้าอยู่! แถมเธอยังมีพยานเต็มไปหมดเลยด้วย!

“ใครเป็นคนขยับกล้องวงจรปิดครับ?” กู้ลี่เฉินถาม

“เรากำลังตรวจสอบเรื่องนั้นอยู่ว่ามีใครในที่เกิดเหตุสังเกตเห็นว่าใครเป็นคนขยับกล้องไหม ถึงอย่างนั้นผมก็เกรงว่ามันอาจต้องใช้เวลานาน เพราะเราต้องหาทางติดต่อกับคนที่อยู่ในบริเวณส่วนนั่งเล่นของห้างสรรพสินค้าในเวลานั้น และตรวจสอบว่าพวกเขาสังเกตเห็นอะไรผิดปกติหรือเปล่า” ตำรวจกล่าว จากนั้นเขาก็พูดถึงเรื่องจ้าวต้าจู้

จากคำให้การของจ้าวต้าจู้ วันนั้นเขามาหาหวาลี่ฟาง และหวาลี่ฟางก็บอกให้เขารออยู่ในส่วนนั่งเล่น

จ้าวต้าจู้รู้สึกไม่สบายตัวหลังจากนั้นสิบนาที แล้วเขาก็ไม่มีความทรงจำอะไรหลังจากนั้นอีกเลย

ผลจากแล็บของโรงพยาบาลออกมาแล้ว และจ้าวต้าจู้ก็โดนวางยาจริง ๆ ซึ่งยาตัวนั้นมีผลกระตุ้นความต้องการทางเพศ ทว่ายาตัวนี้หาซื้อได้ง่ายในอินเทอร์เน็ต ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะหาที่มาของมัน

ตำรวจบอกว่า พวกเขายังคงตามสืบเรื่องนี้ต่อไป แต่ก็ยากที่จะได้ผลโดยเร็วเนื่องจากหลักฐานที่ไม่เพียงพอในปัจจุบัน

หวาลี่ฟางรู้สึกโล่งอกขึ้นมาเมื่อได้ยินเช่นนี้! ตราบใดที่พวกเขายังหาความจริงไม่ได้ในเร็ว ๆ นี้ พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกนอกจากปล่อยให้เวลาผ่านไป

เมื่อพวกเขาออกมาจากสถานีตำรวจ หวาลี่ฟางก็พูดกับหลิงอี้หรานว่า “อี้หราน ฉันว่าตำรวจต้องหาได้แน่ว่าใครเป็นคนทำ ฉันไม่รู้เลยว่าใครที่พยายามทำร้ายฉัน! เธอไม่น่าต้องมาเจออะไรแบบนี้แทนฉันเลย!”

“นั่นสิ ฉันเองก็คงได้รู้เร็ว ๆ นี้แหละว่าใครเป็นคนทำ” หลิงอี้หรานพูดอย่างชี้ชัดก่อนจะหันหลังจากไป

กู้ลี่เฉินก้าวมาข้างหน้าและพูดว่า “ผมจะไปส่งคุณ!”

เธอเกลียดจ้าวต้าจู้ที่เอารูปพวกนั้นมาแบล็กเมล์เธอ จ้าวต้าจู้ไม่สามารถจัดการกับหลิงอี้หรานได้ด้วยซ้ำ เขามันไร้ประโยชน์ และยังทำให้พวกทีมงานกองถ่ายเห็นรูปของเธออีก เธอรู้สึกอับอายมาก!

เธอยอมให้จ้าวต้าจู้เป็นหมันยังจะดีเสียกว่า! เพราะมันจะช่วยดับความโกรธเธอลงได้บ้าง! แล้วเธอจะเอาเงินไปช่วยเขาทำไมล่ะ?

รถเคลื่อนออกมาแล้ว และพ่อแม่ของจ้าวต้าจู้ก็ได้แต่ยืนมองด้วยสายตาว่างเปล่า!

...

ป้ายรถเมล์อยู่ใกล้กับสถานีตำรวจ และใช้เวลาไม่กี่นาทีในการเดินไปถึง เมื่อหลิงอี้หรานกำลังจะเดินไปถึงป้ายรถเมล์ ก็จังหวะพอดีกับที่รถเมล์คันที่เธอต้องขึ้นได้เข้ามาจอดพอดี หลิงอี้หรานรีบวิ่งเหยาะ ๆ และขึ้นรถไป จากนั้นในตอนที่เธอแตะบัตรโดยสารรายเดือนกับเครื่องสแกนเสร็จ เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ฟังดูรีบร้อนดังขึ้นข้างหลังและมีใครคนหนึ่งขึ้นรถมา