พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1164

“ได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจค่ะ” ชินเหลียนอีกล่าวพลางหยิบของเล่นที่เธอซื้อมาเพื่อมอบความสุขให้เจ้าตัวเล็กโดยเฉพาะออกมา

“ขอบคุณฮะ น้าชิน” เจ้าตัวเล็กกล่าวและดูเหมือนจะชอบของเล่นนั้น

ในตอนนั้นเองที่จู่ ๆ โทรศัพท์ของชินเหลียนอีก็ดังขึ้น เธอกดรับ และมันเป็นสายมาจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาล “สวัสดีครับ คุณเป็นเจ้าของรถทะเบียน XXX หรือเปล่า? สัญญาณเตือนรถของคุณที่จอดอยู่ในลานจอดรถของโรงพยาบาลซิตี้เฟิร์สดังไม่หยุดเลย ช่วยมาจัดการทีครับ”

“โอ้ ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!” ชินเหลียนอีกล่าว เธอพูดกับหลิงอี้หรานว่า “อี้หราน ฉันลงไปข้างล่างแป๊บนะ ดูเหมือนสัญญาณเตือนของรถฉันจะมีปัญหา”

“โอเค” หลิงอี้หรานตอบ เมื่อชินเหลียนอีออกไปจากห้อง ก็มีพยาบาลเข้ามาและขอให้โจวเชียนหยุนไปพบหมอ ดังนั้นตอนนี้จึงเหลือเพียงหลิงอี้หรานที่อยู่ข้างเตียง

หลังจากโจวเชียนหยุนเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วย อาหยันน้อยก็ก้มหน้าและเลิกเล่นกับของเล่นใหม่ในมือ

“ทำไมเลิกเล่นแล้วล่ะ?” หลิงอี้หรานถาม

“คุณน้าฮะ ผม... เป็นเด็กไม่ดีเหรอครับ?” อาหยันน้อยถามซื่อ ๆ

“อะไรทำให้คิดอย่างนั้นล่ะ?” หลิงอี้หรานถามด้วยความสงสัย

“ผมมีเรื่องชกต่อย และค่ารักษาพยาบาลก็แพงมาก ตอนนี้แม่เลยต้องทำงานหนักมากเพื่อหาเงินมา” เขาพูดอย่างรู้สึกผิด

หลิงอี้หรานลูบหัวเจ้าตัวน้อย อาหยันน้อยมักเป็นผู้ใหญ่และมีเหตุผลมากกว่าเด็กคนอื่น ๆ ในวัยเดียวกันกับเขาเสมอ แต่เนื่องจากเขาหูหนวกมาตั้งแต่เล็ก เขาจึงสงบเสงี่ยมมากกว่าเด็กคนอื่น ๆ