พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1167

ทั้งสองรีบปลดเข็มขัดนิรภัยขณะที่พูดคุยกัน ตอนนี้รถเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว 70 ไมล์ต่อชั่วโมง และกำลังเคลื่อนที่ไปยังพื้นที่ห่างไกลอย่างต่อเนื่อง

พวกเขาควรจะต้องหาโอกาสเพื่อกระโดดออกจากรถ แต่จู่ ๆ ก็มีรถขนทรายขับเข้ามาจากถนนด้านข้าง คนขับรถขนทรายเองก็เห็นรถของชินเหลียนอีแล้วและเริ่มลดความเร็ว แต่เขาไม่ได้หยุด อย่างไรเสีย ตามกฎการจราจรแล้ว ชินเหลียนอีต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายหยุด

แต่ชินเหลียนอีไม่สามารถหยุดรถของเธอได้

ถ้าพวกเธอชนกับรถบรรทุกทรายก็จะร่วงลงมา และแม้พวกเธอจะเอาตัวรอดออกจากการชนได้ แต่ก็คงไม่สามารถเอาตัวรอดจากทราบพวกนั้นได้!

ตอนนี้ชินเหลียนอีหมุนพวงมาลัยอย่างสิ้นหวัง และพยายามประคองรถให้หนีออกจากรถขนทราย แต่รถบรรทุกที่ขนทรายมาเต็มคันรถและคนขับไม่ได้หยุดรถลงเลย แม้ว่าเขาจะสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับรถของชินเหลียนอี แต่ตอนนี้ก็สายเกินกว่าจะเหยียบเบรคแล้ว

เมื่อเห็นว่ารถสองคันกำลังจะชนกัน ชินเหลียนอีก็ร้องออกมาด้วยความหมดหวัง “อี้หราน กระโดด! เร็วเข้า!”

ในตอนนั้นเองที่อยู่ดี ๆ ก็มีรถอีกคันขับเข้ามาหาพวกเขา

จากนั้นก็เกิดเสียงชนกันดังก้องและเสียงเบรกที่เสียดหู ด้านหน้าของรถอีกคันชนเข้ากับด้านหน้าของรถชินเหลียนอีทำให้รถของชินเหลียนอีต้องหยุดลง

ในเวลาไม่กี่วินาทีทุกอย่างดูเหมือนจะกลับตาลปัตรไปหมด

สุดท้ายรถขนทรายก็หยุดลง

หลิงอี้หรานและชินเหลียนอียังคงอยู่ในรถ พวกเธอกระแทกกับที่นั่งอย่างแรงและร้องครวญครางเพราะแรงกระแทกจากการชน แต่พวกเธอก็รู้แล้วว่าตัวเองยังไม่ตาย!

ถ้ากะองศาไม่ดี หรือรถบรรทุกทรายไม่หยุด รถคันนั้นคงชนเข้ากับรถบรรทุกทรายไปพร้อมกับพวกเธอ!

หลิงอี้หรานขนลุกขึ้นมาในทันใด ‘รถของกู้ลี่เฉิน... ดูเหมือนจะมีรุ่นและสีเดียวกันนี้!

‘อย่าบอกนะว่า... นี่เป็นรถของกู้ลี่เฉินเหรอ?

‘กู้ลี่เฉินเหรอ? เป็นไปได้ไง?’

เธอยันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก เธอฝืนทนกับความเจ็บในร่างกายและมองผ่านกระจกซึ่งแตกละเอียดของรถที่ชนกับพวกเธอ