พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1195

“เธอรู้ดีว่าฉันโกหกหรือเปล่า” หลิงอี้หรานไม่สนใจท่าทางตลก ๆ ของหวาลี่ฟาง สายตาของเธอมองไปยังใบหน้าของกู้ลี่เฉิน “คุณเชื่อเรื่องที่ฉันพูดไหมล่ะ?”

ความตกตะลึงในแววตาของกู้ลี่เฉินจางหายไป ขนตาของเขาขยับเล็กน้อย และจากนั้นเขาก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย “คุณอยากให้ผมเชื่อเหรอว่าคุณคือสาวน้อยที่ช่วยผมไว้ตอนเด็กเหรอ?”

“ค่ะ” หลิงอี้หรานตอบ เธอรู้ว่าเป็นเรื่องกะทันหันที่พูดออกมาตอนนี้ แต่... เธออยากจะลองเดิมพันกับความเชื่อใจของเขาอยู่

“คุณจำตอนที่เราเจอกันที่หน้าผาในวันครบรอบ 49 วันที่คุณยายของคุณตายได้ไหม? คุณพูดว่าอะไรในตอนที่ผมถามว่าคุณเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า?” เสียงของกู้ลี่เฉินแผ่วเบา

หลิงอี้หรานรู้สึกขมขื่น เธอแค่อยากให้อี้จิ่นหลีรู้สึกปลอดภัย ดังนั้นแม้เธอจะจดจำได้ แต่เธอก็ยังคงยืนกรานที่จะปฏิเสธความจริงที่ว่า เธอเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้ตอนเด็ก

เธอกล่าวว่า “ฉันจำได้ ตอนนั้นฉันปฏิเสธ แต่...”

“แต่หลังจากนั้น ผมก็ยังคงถามคุณอีกหลายครั้งว่าคุณเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นไหม!” น้ำเสียงของกู้ลี่เฉินเจือไปด้วยเสียงหัวเราะเย้ยหยัน ดวงตานกฟินิกซ์ของเขาเงยขึ้นช้า ๆ และเต็มไปด้วยความเหน็บแนม “แต่คุณบอกผมซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าคุณไม่ใช่ แล้วตอนนี้คุณอยากให้ผมเชื่อว่าคุณคือเธอ หลิงอี้หราน คุณไม่คิดว่าเรื่องนี้ตลกไปหน่อยเหรอ?”