พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1231

“มันจะเป็นอันตรายต่อแม่หรือเปล่า?” มีความตึงเครียดปรากฏในน้ำเสียงของอี้จิ่นหลี

“ไม่น่าจะมีอันตรายถึงชีวิต แต่โอกาสเสียเลือด ติดเชื้อในมดลูก อวัยวะภายในได้รับความเสียหาย หรืออาการแทรกซ้อนอื่น ๆ ก็ยังสามารถเกิดได้ในการผ่าตัดลดการตั้งครรภ์... และด้วยสุขภาพร่างกายของคุณนายอี้ในตอนนี้ หากเกิดการแท้งไปมีโอกาสน้อยมากที่ในอนาคตจะตั้งครรภ์ได้อีกครั้ง” หมอให้คำแนะนำทุกความเป็นไปได้ที่อาจเกิดขึ้น

ใบหน้าของอี้จิ่นหลีจริงจัง การมีลูกสามคนในท้องหมายถึงความเสี่ยงที่สูงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาเลือกไม่ได้

ถึงอย่างนั้นสำหรับเขาแล้วมันไม่ใช่ตัวเลือกที่ยากเลย เพราะเขาเป็นห่วงเธอมากกว่าเด็กทั้งสาม!

เขารู้ว่ามันยากแค่ไหนสำหรับเธอที่จะตั้งท้องในตอนที่เขาตกหลุมรักเธอ และดูเหมือนพวกเขาจะไม่มีวันมีลูกด้วยกันได้ ตอนนั้นเขาไม่สนใจ แต่ตอนนี้เขาเสียใจเล็กน้อย ถึงอย่างไรเขาก็รู้ดีว่าเขาห่วงสิ่งไหนมากที่สุด

“งั้นก็ทำหัตถการลดการตั้งครรภ์อะไรนั่นเถอะ” อี้จิ่นหลีกล่าว

หลิงอี้หรานรีบค้านทันที “ไม่นะคะ! ฉันไม่อยากทำ!”

อี้จิ่นหลีขมวดคิ้วและมองหลิงอี้หราน “รู้ไหมว่าถ้าเธอไม่ทำมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง?”

“ฉันรู้ค่ะ!” เธอสูดลมหายใจเข้าลึก “แต่ตอนนี้การทำหัตถการที่ว่าก็มีความเสี่ยงไม่แพ้กันและฉันอาจจะเสียเด็กทั้งสามคนไป แล้วทำไมไม่ให้ฉันเก็บเด็กทั้งสามไว้แทนล่ะคะ?”

ถ้าเธอรับการผ่าตัด แม้ว่าเธอจะปลอดภัย แต่เด็กในท้องกลับต้องเสี่ยง ทว่าเธอจะเสี่ยงพอกับเด็ก ๆ ถ้ายังคนตั้งครรภ์ต่อไปโดยไม่เข้ารับการผ่าตัดนั้น

ในฐานะทนายเธอควรจะใจเย็นและมีเหตุผลอยู่เสมอ เธอรู้ว่าอะไรดีที่สุด แค่เธออยากจะเสี่ยงชีวิตและเดิมพันดูว่าเธอกับเด็กเหล่านี้จะปลอดภัย

ดูเหมือนว่านอกจากผู้หญิงที่ลี่เฉินตามหามาตั้งแต่เด็กจนโต ก็มีหลิงอี้หรานนี่แหละที่เป็นผู้หญิงที่ลี่เฉินเป็นห่วงจริง ๆ !

ถึงอย่างนั้นหลังจากที่ลี่เฉินเจอผู้หญิงที่ชื่อหวาลี่ฟางแล้ว เขาก็แค่ทำดีกับเธอแต่ไม่ได้ทำแบบเดียวกันนี้กับหลิงอี้หรานด้วย

อย่างดีที่สุดเขาก็แค่มอบสิ่งของมากมายให้กับหวาลี่ฟาง ไม่รู้ทำไมถึงมีความรู้สึกห่างเหินและหมางเมินออกมาจากลี่เฉินเวลาที่เขาพาหวาลี่ฟางไปปาร์ตี้ด้วยกัน ช่างแตกต่างกับท่าทีที่เขามีต่อหลิงอี้หรานมากจริง ๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ก็มีแค่หลิงอี้หรานนราแหละที่ทำให้ลี่เฉินสละชีวิตเพื่อช่วยคนอื่นแบบนี้ได้!

กู้ลี่เฉินกลอกตามองเย่ฉงเว่ย “นายก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ”