พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1234

‘ไม่ใช่กวอซินหลี่เหรอที่อี้หรานสนใจ? ทำไมเธอถึงแต่งงานกับจิ่นหลี? เพื่อเด็กในท้องงั้นเหรอ?

‘ไม่ได้การ ฉันต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้!’

ทันทีที่วางสายกู้ลี่เฉินก็ลุกพรวดขึ้นและหยิบกุญแจรถก่อนจะตรงไปทางประตูทางออก

“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน! นายจะไปไหนเนี่ย?” เย่ฉงเว่ยถามขณะที่รีบมาขวางเขาไว้

“ฉันจะไปหาอี้หราน จะได้รู้สักทีว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ฉันอยากรู้ว่ามันมีเรื่องอะไรมากกว่านี้อีกไหม!” กู้ลี่เฉินกล่าวด้วยความร้อนรนบนใบหน้า

ภาพของเธอที่หยุดรถเขาในเช้าวันนั้นยังคงวนซ้ำอยู่ในหัวเขา เมื่อเขาเลือกที่จะหลับตาลงเพราะความหึงและเมินเฉยต่อเธอ สีหน้าเดียวที่เขาเห็นก็มีเพียงความสิ้นหวัง

‘ฉันพลาดอะไรไปงั้นเหรอ?’ หัวใจของเขาฉีกขาดเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น

“นายยังไม่หายดีเลยนะ! ทำไมนาย... ไม่ให้ฉันขับรถให้ล่ะ? ฉันจะไปกับนายเอง” เย่ฉงเว่ยกล่าว อย่างไรเสียเขาก็เป็นคนเอารูปให้ลี่เฉินดู เพราะอย่างนั้นเขาเองก็มีส่วนผิดเช่นกัน

นอกจากนั้นเขายังรู้จักลี่เฉินและจิ่นหลีมาหลายปี เขากลัวว่าทั้งสองคนจะตีกันเรื่องหลิงอี้หรานอีก

เย่ฉงเว่ยไม่เคยลืมเลยว่าจิ่นหลีถึงกับบีบคอลี่เฉินเพราะเรื่องหลิงอี้หราน

กู้ลี่เฉินไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นเย่ฉงเว่ยก็คว้ากุญแจจากมือเขาไป

หลังจากนั้นรถสีเทาเงินก็ขับออกมาจากคฤหาสน์

ในขณะที่หลิงอี้หรานออกมาจากห้องตรวจและเห็นอี้จิ่นหลีกำลังเล่นมือถือเธออยู่