พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1245

ด้วยความมั่งคั่งและมั่นคงของตระกูลอี้แล้ว แม้เด็ก ๆ จะคลอดก่อนกำหนด พวกเขาก็จะได้รับการดูแลที่ดีที่สุด เพราะอย่างนั้นแล้วโอกาสในการรอดของพวกเขาจึงสูงตามไปด้วย

“แต่เธอนึกถึงร่างกายของตัวเองบ้างไหม?” เขาขึ้นเสียงโดยไม่รู้ตัว

“ไม่ว่ายังไงฉันก็จะยอมเสี่ยง ฉันยอมเสี่ยงไปพร้อมกับพวกเขา ฉันเป็นแม่พวกเขานะ ทำไมพวกเขาต้องรับความเสี่ยงในขณะที่ฉันปลอดภัยดีด้วย?”

เขาตัวแข็งทื่อไปเมื่อได้ยินคว่า ‘แม่’

แม่เขาทิ้งเขาไว้ตามลำพังในตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ทว่าผู้หญิงตรงหน้าเขากำลังยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อลูก ๆ ของเธอ

‘เธอช่างต่างกับแม่ของฉันจริง ๆ ... เธอคงจะเป็นแม่ที่ดีได้ และลูกของเราก็คงจะไม่เป็นแบบฉันใช่ไหม?’

“จิน ฉันอยากเก็บเด็กทั้งสามคนนี้ไว้จริง ๆ นะ"

“คุณจะบอกว่าฉันเพ้อเจ้อ หรือใช้อารมณ์และไม่มีเหตุผลก็ได้ แต่... คุณไม่รู้หรอกว่าฉันสิ้นหวังแค่ไหนตอนที่หมอบอกว่าฉันตั้งท้องไม่ได้แล้ว ฉันกลัว กลัวว่าตัวเองจะตัวคนเดียวและตายไปโดยที่ไม่มีใครในครอบครัวเลยสักคน!

“แต่ตอนนี้ในที่สุดฉันก็มีลูกสามคน สมาชิกในครอบครัวตั้งสามคนที่เป็นสายเลือดเดียวกันกับฉัน ฉัน... ฉันยอมทิ้งใครสักคนไปไม่ได้ ฉันรู้ว่ามันเสี่ยง แต่ฉันอยากจะสู้เพื่อพวกเขา ฉันอยากจะสู้เพื่อลูกและเพื่อตัวฉันเอง!”

เธอบอกเขาถึงทุกสิ่งที่เธอคิดโดยไม่ปิดบัง มีความแน่วแน่ปรากฏในดวงตาของเธอ

ตลกชะมัด!

แม้ว่าเธอจะเต็มใจอยู่กับเขาและใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน แต่นั่นก็เพื่อลูก ๆ และเพื่อมอบครอบครัวแสนสุขให้กับลูก ๆ ก็เท่านั้น

“ดึกแล้ว ได้เวลานอน เราค่อยคุยเรื่องลูกกันตอนไปถึงโรงพยาบาลวันพรุ่งนี้!” อี้จิ่นหลีกล่าวอย่างเย็นชา

พวกเขาไม่ได้ปิดไฟ ทั้งสองนอนบนเตียงโดยมีแสงไฟสลัวอาบไปทั่วทั้งห้อง

หลิงอี้หรานรู้ว่าที่อี้จิ่นหลียอมเปิดไฟทิ้งไว้ก็เพื่อให้เธอนอนหลับลงได้