พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1252

ถึงอย่างนั้นสิ่งที่น่าอับอายยิ่งกว่านั้นยังมาไม่ถึง

หลิงอี้หรานกล่าวว่า “หยิบขึ้นมาสิ! ในเมื่อเธอเป็นคนโยนชุดนั่นไปบนพื้น ก็หยิบมันขึ้นมาเอง!”

“ทำไมฉันต้องหยิบมันขึ้นมาตามที่เธอบอกด้วย?” หวาลี่ฟางถามด้วยความโกรธเคือง จากนั้นเธอก็พูดกับพนักงานใกล้ ๆ แถวนั้นว่า “พวกคุณไม่ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปเหรอ? ก็ได้ฉันทำเอง!”

เธอเอื้อมมือไปจับหลิงอี้หรานไว้ขณะที่พูดอย่างนั้น

ทว่าก่อนที่หวาลี่ฟางจะได้แตะตัวหลิงอี้หราน เธอก็โดนหยุดไว้โดยผู้หญิงหน้าตาธรรมดาซึ่งยืนอยู่ข้างหลังเธอ

ในพริบตาเดียวผู้หญิงคนนั้นก็หักข้อมือของหวาลี่ฟาง เธอโดนเอาชนะได้อย่างง่ายดายและกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

“นายหญิงคะ คุณอยากให้จัดการคนนี้ยังไง?” ผู้หญิงคนนั้นถามหลิงอี้หรานอย่างให้เกียรติ

หลิงอี้หรานพูดอย่างเย็นชาว่า “บอกให้หล่อนหยิบชุดขึ้นมา” นี่เป็นบอดี้การ์ดหญิงที่อี้จิ่นหลีจ้างมาปกป้องเธอ จึงเป็นธรรมดาที่จะมีทักษะการต่อสู้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่มีเรื่องกับหวาลี่ฟางในขณะที่ตั้งท้องอยู่อย่างนี้หรอก

“ค่ะ” บอดี้การ์ดสาวกล่าวแล้วพูดกับหวาลี่ฟาง “ได้ยินสิ่งที่นายหญิงพูดแล้วใช่ไหม หยิบชุดขึ้นมาสิ”

“ทำไมฉันต้องทำด้วย?” หวาลี่ฟางถามขณะที่ใบหน้าแดงจัด และจากนั้นเธอก็รู้สึกเจ็บแขนที่โดนบิดอย่างรุนแรง เธอทำได้เพียงพูดกับพนักงานว่า “พวกเธอตายไปแล้วหรือไง? ทำไมไม่มาช่วยฉัน? ถ้าไม่ไล่สองคนนี่ไปจากร้าน พวกเธอฝันไปเถอะว่าจะมีหน้าได้อยู่ในเมืองเฉินต่อน่ะ!”

หวาลี่ฟางทั้งเจ็บทั้งโกรธจนเธอไม่สังเกตคำว่า ‘นายหญิง’ ที่บอดี้การ์ดสาวเอ่ยเรียกหลิงอี้หราน หรือไม่สงสัยเลยว่าทำไมหลิงอี้หรานถึงมีบอดี้การ์ดสาวอยู่ข้างตัว