พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1256

“ใครกัน... ใครกันที่พยายามจะทำร้ายฉัน?” หวาลี่ฟางขุ่นเคือง

ผู้จัดการพูดว่า “หลายคนอิจฉาเพราะสิ่งที่นายน้อยกู้มอบให้เธอ” อีกอย่างหวาลี่ฟางก็ชอบทำให้หลายคนไม่พอใจด้วย! ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเธอมีเจ้าชายคอยให้ท้าย ตอนนี้เธอคงมีชีวิตที่อนาถไปแล้ว

ผู้จัดการดูถูกหวาลี่ฟาง ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าชาย เขาคงไม่มีทางยุ่งเกี่ยวกับนักแสดงหญิงแบบหวาลี่ฟางแน่! เธอไม่มีทั้งหน้าตาหรือความสามารถด้านการแสดง ทั้งยังขาดมารยาททางสังคมและอีคิวต่ำ เธอมักจะทำตัวเหมือนเศรษฐีใหม่ที่อยากให้คนอื่นมาคอยเอาใจ แถมยังชอบใช้ชื่อเจ้าชายมากดหัวคนอื่นเวลาที่อะไร ๆ ไม่เป็นดั่งใจ

ดังนั้น ตอนนี้เมื่อมีเรื่องเกิดขึ้นผู้จัดการจึงไม่ได้อยากช่วยหวาลี่ฟางด้วยใจจริงเลย!

“ทำไมไม่คุยกับนายน้อยกู้แล้วขอให้เขาช่วยเอามันลงล่ะ?” ผู้จัดการพูด

ความเจ็บปวดนี้ของหวาลี่ฟางไม่สามารถอธิบายออกมาได้ง่าย ๆ ถ้าเธอหาตัวลี่เฉินเจอ มีเหรอเธอจะมาฟังคำพูดไร้สาระของผู้จัดการคนนี้? คำค้นหายอดนิยมนั่นก็คงจะหายไปตั้งนานแล้ว! เพราะแบบนั้นเธอจึงทำได้เพียงพึมพำว่า “ฉัน... จะไปหาเขาทีหลัง”

เมื่อสายตัดลง หวาลี่ฟางก็โกรธมากจนตัวสั่นและขว้างโทรศัพท์ลงบนพื้น

พวกคนที่อยากเห็นเธอเป็นตัวตลกคอยดูไว้เลย พรุ่งนี้เป็นวันเกิดเธอ และลี่เฉินจะต้องมาแน่! เธออยากให้คนพวกนั้นเบิกตากว้าง ๆ และมองเสียว่าเธอเป็นคนที่สง่างามแค่ไหน!

...

ในห้องอันเงียบสงัด กู้ลี่เฉินดูเอกสารที่คนของเขานำมาให้

“นายน้อยกู้ นี่คือข้อมูลที่เราพบครับ คุณหลิงมีไข้ในช่วงเวลาสั้น ๆ หลังจากที่คุณเข้าโรงพยาบาลครับ เธอถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาลในเมืองเฉิน จากรายงานการรักษาในปีนั้นของเธอระบุว่าเธอมีรอยถลอกและรอยช้ำตามร่างกายในตอนที่มีไข้ โรงพยาบาลโทรเรียกตำรวจมาเพราะคิดว่าคุณหลิงโดนทำร้ายร่างกาย และตำรวจก็ยังสามารถหาเอกสารที่เกี่ยวข้องได้ด้วย”