พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1261

หลิงอี้หรานกล่าวอย่างใจเย็น “ฉันไม่ได้ต้องการเงิน และฉันจะไม่หย่าค่ะ ฉันไม่ได้มีเด็กพวกนี้เพื่อตระกูลอี้ ฉันมีเด็กทั้งสามคนนี้ก็เพื่อตัวฉันเอง”

เพราะว่าเธอต้องการเป็นแม่ของพวกเขา และมีครอบครัวของตัวเอง เธอหวังว่าเด็กทั้งสามคนนี้จะได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกและได้ใช้ชีวิต! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงยอมเสี่ยงชีวิตเพื่ออุ้มท้องเด็กสามคนนี้! ไม่ใช่เพื่อคนอื่นเลย!

นายท่านอี้ไอออกมาราวกับว่ากำลังโกรธ “คิดว่าเธอจะอยู่กับเขาได้ตลอดไปเหรอ? วันหนึ่งเธอก็ต้องอยากทิ้งเขาไป!”

“ฉันสาบานต่อหน้าพ่อของเขาแล้วว่าจะเป็นภรรยาที่ดี คอยอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป และไม่มีวันทิ้งเขาไป” หลิงอี้หรานกล่าว

ใบหน้าของนายท่านอี้เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “เธอจะไม่มีวันทิ้งเขาไปงั้นหรือ ฟังดูดีนะ น่าสงสารจริง ๆ ถ้าเธอรู้...”

จากนั้นประตูห้องพักฟื้นก็ถูกเปิดออก ร่างหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาหาหลิงอี้หรานด้วยความร้อนใจเล็กน้อย “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”

หลิงอี้หรานรู้สึกแปลกใจที่อี้จิ่นหลีมาถึงเร็วขนาดนี้ “ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

สายตาของเธอหันไปมองนายท่านอี้และกล่าวว่า “นายท่านอี้คะ ฉันควรเรียกคุณว่า ‘ปู่’ สินะคะ แต่บางทีคุณคงจะไม่พอใจถ้าฉันทำแบบนั้น ฉันบอกคุณไว้เลยนะคะ ไม่ว่าเรื่องที่ฉันจะต้องรู้คืออะไร แต่ฉันจะไม่มีวันทิ้งเขาไป และแน่นอนว่าฉันจะไม่หย่า รวมถึงฉันจะไม่เอาเด็กทั้งสามคนนี้ออกด้วย”

อี้จิ่นหลีตัวสั่นในทันทีที่เธอพูดอย่างนั้น ดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างและมองไปยังนายท่านอี้ด้วยสายตาดุดัน ‘นี่... เขากำลังจะบอกความจริงเรื่องคดีนั่นเหรอ?’

มีแค่ความจริงของอุบัติเหตุรถชนครั้งนั้นที่ทำให้เขาตื่นตระหนกได้แบบนี้!

“คุณปู่ ถ้าปู่พูดหรือทำอะไรที่ไม่ควรพูดหรือทำ ผมคง...” น้ำเสียงของอี้จิ่นหลีเย็นชาขึ้นมาในทันที “ต้องทำให้ตระกูลอี้ตกต่ำตามไปด้วย! แล้วผมก็จะทำตามที่พูดด้วย!”

นายท่านอี้พยายามสงบสติอารมณ์ของตนเองลง “วันหนึ่งแกจะต้องเจ็บปวดเพราะใส่ใจผู้หญิงคนนี้มากเกินไป”

อี้จิ่นหลีเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าหากันและพูดเสียงเบาว่า “คุณปู่ เรื่องแบบนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก! ไม่อย่างนั้นผมก็จะดึงตระกูลอี้ให้ตกต่ำตามไปด้วย!”

พูดจบเขาก็จับมือหลิงอี้หรานไว้และรีบพาเธอเดินออกมาจากห้อง

นายท่านอี้หลับตาลงและพึมพำว่า “แกจะต้องเสียใจเพราะเรื่องนี้ แกจะต้องเสียใจ! แกอาจจะต้องมีจุดจบแบบเดียวกับพ่อของแก! ฉัน... จะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนเดียวมาทำลายตระกูลอี้ ไม่มีทาง!”

อี้จิ่นหลีไม่พูดอะไรเลยระหว่างทางกลับบ้าน เขาหลุบตาลงต่ำเล็กน้อย ดวงตาสีดำขลับของเขาทำให้คนที่มองได้แต่สงสัยว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ