พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 127

“อันที่จริงฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน" ชิน เหลียนอี กล่าว "ฉันเพิ่งเจอกับเซียว จื่ออี้ เธอพูดถึงบางสิ่งเกี่ยวกับ อี้ จิ่นหลี ที่สนับสนุนเธอ ดูเหมือนว่าหล่อนจะคิดว่า เธออยู่ด้วยกันกับอี้ จิ่นหลี อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนเดียวที่โผล่มาข้าง ๆ เธอ คือ จิน ฉันก็เลยสงสัยว่า จิน ที่จริงแล้วเรียกว่า อี้ จิ่นหลี หรือเปล่า? "

ท้ายที่สุดแล้วจากลักษณะของจินมันไม่สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนจรจัด ในทางกลับกันไม่มีทางที่จะค้นหารูปถ่ายของอี้ จิ่นหลี บนอินเทอร์เน็ตได้เลย เธอค้นหามาสักพักแล้วและพบเพียงภาพระยะไกลที่ถ่ายจากระยะไกลหรือบางภาพของเขาที่ถ่ายจากด้านหลัง ไม่มีภาพใบหน้าของเขาที่ชัดเจนเลย

หลิง อี้หราน รู้สึกเพียงว่าเสียงของกชิน เหลียนอี ดังขึ้นเรื่อย ๆ และแผ่วเบาในหูของเธอ

เธอรู้ว่าจินไม่ใช่คนธรรมดาและบางทีเขาอาจร่ำรวยและมีเกียรติมาก

เธอรู้ว่าเธอและจินเป็นคนอีกโลกที่แตกต่างกับเธอ

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจินจะเป็น อี้ จิ่นหลี

ถูกต้องแล้วจิน... ทั้งคู่มีตัวจิน ทำไมเธอถึงไม่คิดแบบนั้นมาก่อน!

จิน... คือ อี้ จิ่นหลี เมื่อเทียบกับห่าว เหมยยวี่ ผู้หญิงที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ คนที่ทำให้เธอบาดเจ็บมากขึ้นคือ อี้ จิ่นหลี

คนอื่น ๆ มักบอกว่าเธอเป็นต้นเหตุให้ผู้หญิงของ อี้ จิ่นหลี ตายดังนั้นเธอจึงสมควรที่จะต้องทนทุกข์ทรมาน

พวกเขาพยายามทำให้อี้ จิ่นหลี พอใจเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำให้เธอเป็นทุกข์และทนทรมาน เพียงเพราะ อี้ จิ่นหลี เคยพูดว่า "ปล่อยให้เธออยู่ในคุกให้ดี"

“อยู่ให้ดี" ... นั่นคือสาเหตุที่คนอื่นปล่อยให้เธอ "ดี"

“อี้หราน เธอกำลังฟังอยู่หรือเปล่า?” ชิน เหลียนอี ถามเธอเมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายเงียบผิดปกติ

เธอรู้ว่า "จิน" นั้นหมายถึงอะไรกับอี้หราน ถ้าจินเป็นอี้ จิ่นหลี จริง ๆ มันต้องทำให้อี้หรานระเบิดอย่างหนักแน่ ๆ

อย่างไรก็ตาม ชิน เหลียนอี ไม่ต้องการให้เพื่อนของเธอถูกเก็บไว้ในที่มืดและถูกมองว่าเป็นเรื่องตลก นั่นคือเหตุผลที่เธอโทรหา

“ฉัน... ฉันกำลังฟังอยู่” หลิง อี้หราน หายใจเข้าลึก ๆ ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ดูเหมือนว่าเธอแทบจะไม่สามารถถือโทรศัพท์ไว้ในมือได้ "เหลียนอี... ฉัน... ฉันจะโทรหาเธอในภายหลังนะ"

เธอต้องใช้แรงเกือบทั้งหมดเพื่อที่จะจบประโยค

“โอ้ โอเค อย่า... อย่าเศร้าเกินไปนะ" ชิน เหลียนอี กล่าว ในขณะนี้นี่เป็นสิ่งเดียวที่เธอสามารถพูดได้

เมื่อการโทรสิ้นสุดลง หลิง อี้หราน ก็แอบมองผ่านประตูกระจกอย่างเงียบ ๆ และมองไปที่ร่างนั้น ใช่เธอเคยเห็นมุมมองด้านหลังของอี้ จิ่นหลี บนอินเทอร์เน็ตมาก่อน ในเวลานั้นเธอยังคงคิดว่ามุมมองด้านหลังนั้นค่อนข้างคล้ายกับมุมมองด้านหลังของจินเลย

พวกเขาเป็นเพียงคน ๆ เดียวกัน ดังนั้นมุมมองด้านหลังของพวกเขาจึงคล้ายกันอย่างเห็นได้ชัด!

“ฉันมันโง่เอง!”

เธอผลักประตูกระจกให้เปิดออกอย่างเงียบงัน ...

ในขณะนี้ อี้ จิ่นหลี กำลังยุ่งอยู่กับการติดต่อกับเย่ ฉงเว่ย ที่ปลายสาย

"ผู้หญิงแบบไหนที่สามารถทำให้นายทิ้ง คุณท่านของครอบครัวนายในวันส่งท้ายปีเก่าและไปที่เมืองอื่นทันทีเพื่อช่วยเธอ" เย่ ฉงเว่ย ค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น

“นายรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?" อี้ จิ่นหลี ถาม

“ฉันบังเอิญไปพบรองผู้กำกับการสถานีตำรวจก่อนหน้านี้ วันนี้ฉันได้ยินเขาพูดถึงเรื่องนี้กัน”