พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1287

“นั่นยุ่งยากเกินไป จะง่ายกว่าไม่ใช่เหรอถ้าเธอขอให้นายน้อยอี้ช่วยคุยให้?” ฟายซุ่ยเอ๋อพูดพลางพยายามกล้ำกลืนศักดิ์ศรีที่ค้ำคอลงไป

“ฉันไม่คิดจะช่วยคนที่อยากทำร้ายฉันหรอกค่ะ อีกอย่างแม่ฉันมีลูกสาวคนเดียว ฉันไม่มีน้องสาวที่ไหนทั้งนั้น” หลิงอี้หรานกล่าว

ฟางซุ่ยเอ๋อฉุนขึ้นมาทันที “อะไรนะ... เธอพูดว่าอะไร? เธอจะเอาคืนใช่ไหม? เธอจะเอาคืนที่ครอบครัวไม่ช่วยเธอต้องที่เธออยู่ในคุกใช่ไหม? ทำไมเธอไม่นึกถึงความยากลำบากของพวกเราด้วย? เธอทำตัวเองติดคุกเอง จะปล่อยให้น้องสาวเธอประสบกับชะตากรรมเดียวกันได้ยังไง?”

หลิงอี้หรานกล่าวอย่างประชดประชันว่า “คุณเป็นห่วงหลิงลั่วอินตั้งแต่ตอนที่เธอยังไม่ได้เข้าคุกเลย แต่ทำไมพวกคุณถึงเลือกไม่ทำอะไรในตอนที่ฉันต้องเข้าคุกล่ะ? กล้าพูดได้ยังไงว่าฉันเอาคืน? ถ้าหลิงลั่วอินไม่ทำผิดกฎหมายเองจะมีใครทำอะไรเธอไหมล่ะ!”

“ตอนนั้นเธอทำให้ตระกูลเซียวกับตระกูลอี้ขุ่นเคือง...” ฟางซุ่ยเอ๋อกลืนคำพูดของตัวเองลงเมื่อเห็นสีหน้าของอี้จิ่นหลีที่จู่ ๆ ก็ไม่พอใจขึ้นมา

สายตาของอี้จิ่นหลีที่มองมาทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังจะกำจัดเธอ!

อี้จิ่นหลีเดินมาหาฟางซุ่ยเอ๋อและพูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “งั้นตอนนี้คุณก็ไม่กลัวที่จะทำให้ฉันขุ่นเคืองล่ะสิ?”

ฟางซุ่ยเอ๋อรู้สึกได้ถึงความเย็นที่สะท้านมาจากฝ่าเท้าของเธอ

“หลิงลั่วอินยังโชคดีที่ถูกตัดสินคดีตามกฎหมาย ถ้าพวกคุณมารบกวนอี้หรานอีก ก็เตรียมเข้าไปนอนในคุกเป็นเพื่อนลูกสาวคุณได้เลย” อี้จิ่นหลีกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ในตอนที่อี้จิ่นหลีกำลังจะหันหลังให้ จู่ ๆ หลิงกว๋อจื้อก็พูดขึ้นว่า “นายน้อยอี้ ตอนนั้น... ตอนนั้นเราทั้งหมดก็คิดว่าอี้หรานเป็นคนทำไม่ใช่เหรอ? นายน้อยอี้ ตอนที่ศาลตัดสินคุณก็ไม่ได้คิดว่าอี้หรานโดนใส่ร้ายไม่ใช่เหรอ?”