พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1312

“จนถึงตอนนี้ทุกอย่างยังปกติดีครับ แต่ต้องฉีดโปรเจสเตอโรนเพิ่มหน่อยหนึ่ง อาจจะต้องได้รับทุกวันด้วย เดี๋ยวหมอจะสั่งให้สักหนึ่งอาทิตย์ก่อน แล้วค่อยมาติดตามผลเพื่อปรับกัน เข็มนี่ต้องจิ้มที่ท้องนะ ดังนั้นอาจจะเจ็บกว่าที่แขนหรือสะโพก คุณแม่คงต้องเตรียมใจนะครับ” หมอกล่าว

“ค่ะ” หลิงอี้หรานตอบรับอย่างง่ายดาย ตราบเท่าที่ลูกของเธอสามารถเกิดมาบนโลกได้อย่างปลอดภัย เธอจะทนต่อความเจ็บปวดใด ๆ ก็ได้ทั้งหมด

หลิงอี้หรานไม่ได้ประหม่าเมื่อเห็นเข็มอันเล็ก ๆ ค่อย ๆ จิ้มลงไปในหน้าท้องที่นูนออกมาของเธอ แต่เป็นอี้จิ่นหลีที่ประหม่าและจับมือของพยาบาลที่กำลังจะจิ้มไว้ “จะเอาเข็มนี่จิ้มเหรอ?”

“ชะ... ใช่ค่ะ” พยาบาลตะกุกตะกัก

“จะจิ้มเข็มยาว ๆ แบบนี้ไปที่ท้องของเธอเหรอ?” อี้จิ่นหลีถาม

พยาบาลพูดไม่ออก ‘เข็มมันก็ยาวเท่ากันหมดไม่ใช่เหรอ?’ พยาบาลมีสีหน้างงงวย

ส่วนในด้านของหลิงอี้หรานนั้นกลับกล่าวอย่างผ่อนคลายว่า “คุณหมอกับคุณพยาบาลเขาไม่ทำผิดพลาดอะไรหรอกค่ะ จิน ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะ”

สุดท้ายอี้จิ่นหลีก็ปล่อยมือของพยาบาล แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงวิตก เขาเคร่งเครียด และดวงตาของเขาก็มองจ้องไปยังเข็มในมือของพยาบาล พยาบาลตัวเกร็งไปหมดและอยู่ดี ๆ ก็ลืมวิธีฉีดยาไป

“จินคะ คุณไปรอด้านนอกดีกว่าไหม? คุณพยาบาลเขาจะประหม่านะคะ ถ้าคุณเอาแต่จ้องอยู่แบบนั้น” หลิงอี้หรานกล่าวกับอี้จิ่นหลี

“ฉันจะยืนอยู่นี่แหละ มากสุด... ฉันจะไม่มองตอนเธอฉีดยาก็ได้” อี้จิ่นหลีกล่าวและเคลื่อนสายตามามองใบหน้าของหลิงอี้หราน

จากนั้นพยาบาลก็ถอนหายใจโล่งอกและรีบฉีดยาตรงท้องของหลิงอี้หราน

หลิงอี้หรานขมวดคิ้วและกัดฟันแน่นโดยไม่รู้ตัวในตอนที่เข็มเจาะเข้าไปในท้องของเธอ