พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1320

“พี่โจว นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมอยู่ ๆ พี่ถึงยอมแพ้เรื่องสิ์ทธิการเลี้ยงดูอาหยันน้อยล่ะ?” หลิงอี้หรานถาม

“โอกาสในการชนะมันน้อยมาก และ... อย่างที่เธอเห็น ฉันมีแค่ร้านอาหารแผงลอยเล็ก ๆ หาเงินก็ได้ไม่มาก อาหยันน้อยต้องใช้เงินอีกมากในอนาคต ถ้าเขาอยู่กับฉัน เขาจะไม่ได้เข้าโรงเรียนดี ๆ และไม่มีเงินไปเขาห้องติวหลังเลิกเรียนด้วย ไหนจะเรื่องค่าอาหาร ค่าเสื้อผ้าอีก? ฉันคงจะทำให้เขาได้รับแต่สิ่งเลวร้ายเท่านั้น!”

หลิงอี้หรานรีบกล่าวว่า “ฉันทำให้อาหยันน้อยมีชีวิตที่ดีได้นะคะ! ฉันชอบอาหยันน้อยมาก ฉันคิดว่าเขาเป็นลูกอุปถัมภ์ของฉันเอง!”

“ขอบคุณนะ หลิงอี้หราน” โจวเชียนหยุนฝืนยิ้ม “เธอช่วยพี่มามากพอแล้วล่ะ อีกอย่าง... ถ้าอาหยันน้อยไม่มีพ่อ พี่คงรับน้ำใจเธอไว้แล้วล่ะ แต่ในเมื่อเขายังมีพ่อและพ่อของเขาสามารถมอบชีวิตที่ดีให้เขาได้ เขาก็ควรจะได้อยู่กับพ่อ”

“แต่พี่โจว พี่อยากทำแบบนั้นเหรอคะ?” หลิงอี้หรานถาม ตั้งแต่ที่เธอตั้งท้องมา เธอก็ตระหนักถึงความเกี่ยวพันของแม่และลูกมากขึ้น นอกจากนั้นพี่โจวยังเลี้ยงอาหยันน้อยมาตั้งสี่ปี

โจวเชียนหยุนพึมพำ “ฉันต้องทำแบบนี้ถึงแม้จะไม่อยากทำก็ตาม ฉันแค่อยากจะเลือกเส้นทางที่ดีที่สุดสำหรับอาหยันน้อย ฉันหวังว่าเขาจะเข้าใจในความพยายามของฉัน”

“แต่ทางที่พี่คิดว่าดีที่สุดอาจไม่ใช่ทางที่อาหยันน้อยต้องการก็ได้ เขารู้ไหมว่าตัวเองกำลังจะต้องไปอยู่กับเย่เหวินหมิงหลังจากนี้?”

“ฉันยังไม่ได้บอกเขา ฉันจะส่งเขาให้เย่เหวินหมิงในอีกสามเดือน ฉันตั้งใจไว้ว่าจะบอกเขาในหลังจากนั้น” ให้สามเดือนนี้เป็นช่วงเวลามีความสุขของเธอและลูกชาย “อี้หราน อย่าบอกอาหยันน้อยเรื่องนี้ได้ไหม?”

ดวงตาของโจวเชียนหยุดอ้อนวอน

หลิงอี้หรานกล่าวว่า “พี่โจว นี่ไม่ใช่เวลามาเดินไปทางนั้นนะคะ ฉันบอกจินแล้วว่าจะหาตัวหมอที่ทำแท้งให้คงจื่ออินตอนเธอตกบันไดมา ตราบใดที่คงจื่ออินไม่ได้อุ้มท้องลูกของเย่เหวินหมิง ฉันก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าพี่โดนจัดฉากนะคะ!”

ถึงอย่างนั้นสีหน้าของโจวเชียนหยุนก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินคำของหลิงอี้หราน “ไม่เกี่ยวหรอก ว่าฉันจะโดนจัดฉากหรือเปล่า”