พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1339

คิ้วสวยของโจวเชียนหยุนย่นเข้าหากัน “คุณต้องการจะทำบ้าอะไรกันแน่? ฉันเขียนข้อตกลงให้คุณแล้วไม่ใช่หรือไง? คุณสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าสามเดือนนี้จะเป็นเวลาของฉันกับอาหยันน้อย?”

เย่เหวินหมิงเงียบไป แม้แต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการจะทำอะไรกันแน่! เขาร้อนใจตั้งแต่ตอนที่อยู่ที่บริษัท และเอาแต่นึกถึงภาพเมื่อคืนจนต้องมาที่นี่ด้วยความหุนหันพลันแล่น

“เมื่อคืนมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? เธอตบหน้าจื่ออินจริงเหรอ?” เย่เหวินหมิงหาข้ออ้างที่ทำให้เขามาที่นี่ได้โดยชอบธรรม

ทันใดนั้นโจวเชียนหยุนก็ตระหนักได้ในตอนที่ได้ยินแบบนี้ ‘นี่เขามาเรียกร้องหาความยุติธรรมให้คงจื่ออินหรอกเหรอ?’

“ค่ะ ฉันตบเอง คุณจะมาเอาคืนฉันแทนคงจื่ออินเหรอ?” เธอถามอย่างเย็นชา

“เธอยอมให้สิทธิ์เลี้ยงดูอาหยันน้อยกับฉัน จื่ออินก็เต็มใจจะดูแลลูกเป็นเหมือนลูกของเธอเองและจะดูแลเขาเป็นอย่างดี มีอะไรให้ไม่พอใจอีก? เธอไม่คิดว่าตัวเองทำเกินไปหน่อยเหรอที่ตบจื่ออิน?” เย่เหวินหมิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ทำเกินไปเหรอ? ฉันยังนึกเกลียดอยู่เลยที่ทำได้แค่ตบ! แค่ตบจะพอกับสิ่งที่เธอทำได้ยังไง?” สิ่งที่เธอเกลียดมากที่สุดไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องเข้าคุก แต่เพราะต้องเข้าคุกเธอเลยทำให้การได้ยินของอาหยันน้อยบกพร่อง

บางทีอาหยันน้อยคงจะได้เป็นเด็กแข็งแรงถ้าไม่ต้องฝืนกินยาลดไข้ในสถานการณ์แบบนั้น!

“เธอนี่ดื้อจริง ๆ ! จื่ออินไม่เคยทำอะไรให้เธอเลย แต่เธอติดค้างจื่ออินด้วยชีวิต!” เย่เหวินหมิงกล่าวอย่างรำคาญ

จู่ ๆ โจวเชียนหยุนก็ระเบิดหัวเราะออกมา และเสียงหัวเราะของเธอดังขึ้นเรื่อย ๆ “ฮ่าฮ่า... ฮ่าฮ่าฮ่า...” เธอยังคงหัวเราะราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกที่สุดในชีวิต

ใบหน้าของเย่เหวินหมิงบูดบึ้งยิ่งกว่าเดิม เสียงหัวเราะของเธอระคายหูเขาเป็นพิเศษ

“พอได้แล้ว!” เขากล่าว

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังคงหัวเราะอยู่!