พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1350

หลิงอี้หรานมาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนโจวเชียนหยุนและกำลังเข้าคิวรอลงทะเบียน

โจวเชียนหยุนสีหน้าไม่สู้ดีนัก ขณะเข้าคิวอยู่หลิงอี้หรานก็กล่าวว่า “พี่โจว คุณป้าว่าไงแล้วนะ เรื่องไปขอความช่วยเหลือจากคนที่เคยรับไขกระดูกจากพี่ไป อาจจะได้ผลก็ได้นะคะ”

โจวเชียนหยุนฝืนยิ้ม “ทำไมเธอเองก็คิดเหมือนแม่ฉันล่ะ?”

“เพราะว่าการปลูกถ่ายตับเป็นทางเดียวที่ได้ผลสำหรับช่วยชีวิตพี่ไงคะ” หลิงอี้หรานกล่าว

โจวเชียนหยุนถอนหายใจ “ไม่ต้องถามแล้วล่ะ แม่ฉันแอบโทรไปถามหาคนคนนี้กับโรงพยาบาลแล้ว และยังบอกกับโรงพยาบาลเรื่องสถานการณ์ของฉันแล้วด้วย โรงพยาบาลช่วยติดต่อเขาให้กับแม่ฉันแล้ว สองสามวันก่อนพวกเขาโทรกลับมาและบอกว่าปฏิเสธการบริจาคตับแล้วล่ะ”

หลิงอี้หรานประหลาดใจทันที “จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง?”

“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ?” โจวเชียนหยุนค่อนข้างใจเย็นกับเรื่องนี้ “เขาไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉันอยู่แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อฉัน!”

หลิงอี้หรานเม้มปากเข้าด้วยกันแน่นและจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “แล้วถ้าคนนั้นคือเย่เหวินหมิงล่ะคะ? ถ้าเป็นเย่เหวินหมิงที่รับไขกระดูกของพี่ไปล่ะ?”

โจวเชียนหยุนตัวแข็งไปและมองหลิงอี้หรานอด้วยสายตาว่าเปล่า สักพักเธอก็พูดว่า “เย่เหวินหมิง? อี้หราน เธอพูดเรื่องอะไร”

หลิงอี้หรานถอนหายใจและบอกเรื่องมี่อี้ติ่นหลีสืบมาได้กับโจวเชียนหยุน จากนั้นเธอก็กล่าวว่า “เพราะแบบนั้น ฉันเลยเดาว่าคนที่รับไขกระดูกของพี่ไปจริง ๆ แล้วเป็นเย่เหวินหมิง ส่วนคงจื่ออิน เธอน่าจะไม่ได้บริจาคไขกระดูกเลย”

โจวเชียนหยุนดูเหมือนได้ฟังเรื่องสยองขวัญ ตอนแรกเธอได้รู้ว่า เย่เหวินหมิง เธอ และคงจื่ออิน พวกเขาทั้งหมดมีกรุ๊ปเลือดหายากเหมือนกัน กรุ๊ปเลือดของพวกเขาจึงเข้ากันได้ทั้งหมด

โอกาสแบบนี้หาได้น้อยมาก!