พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1375

พวกเขาทั้งสามเข้าไปในรถและเดินทางไปยังโรงพยาบาล

ชินเหลียนอีถูกย้ายตัวไปยังห้องพักปกติแล้ว ทางโรงพยาบาลจัดห้องเดี่ยววีไอพีให้ชินเหลียนอีซึ่งมีสิ่งแวดล้อมที่ดีและมีเตียงสำหรับครอบครัว ปกติจะเป็นพ่อหรือไม่ก็แม่ของเหลียนอีที่นอนเฝ้าที่โรงพยาบาล

ในตอนนี้ชินเหลียนอีกำลังนั่งอยู่เงียบ ๆ บนเตียงของโรงพยาบาล เธอถึงขนาดจัดชุดโรงพยาบาลของเธอให้เรียบร้อย

ศีรษะของเธอยังคงมีผ้าพันแผลหนาเตอะพันอยู่ ใบหน้าที่เคยสวยงามของเธอซีดเซียวและดูซูบตอบไปหลังจากที่ใช้ชีวิตอยู่ในโรงพยาบาลและผ่านการผ่าตัดมาสองครั้งใหญ่ ๆ

พ่อและแม่ของเหลียนอีอยู่เป็นเพื่อนเธอเงียบ ๆ พวกเขารู้ว่าลูกสาวของพวกเขาดื้อรั้นไม่สนใจใคร และทำทุกอย่างตามที่ต้องการ

เหมือนกับตอนที่ลูกสาวของพวกเขาล้มเลิกโอกาสในอนาคตด้วยการหยุดเรียน และกลับประเทศมาช่วยหลิงอี้หรานโดยไม่ลังเล พวกเขาเคยบอกว่าจะตัดขาดกับเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังก็แล้ว แต่ก็ไม่ได้ผล

ในเมื่อลูกสาวของพวกเขาอยากจะเจอไป๋ทิงซิน เธอก็ต้องได้เจอเขา

ในทันในนั้นเองประตูก็ถูกผลักเปิดออก หลิงอี้หรานและอี้จิ่นหลีเดินเข้ามาก่อน แล้วตามมาด้วยไป๋ทิงซิน

สายตาของชินเหลียนอีจับจ้องที่ไป๋ทิงซินทันที

สีหน้ากระวนกระวายใจของเธอเปลี่ยนเป็นผ่อนคลายในทันที ‘เขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน เขาไม่เป็นอะไร เขาสบายดี!’

ชินเหลียนอีสูดลมหายใจเข้าลึกและพูดว่า “แม่คะ พ่อคะ อี้หราน และคุณอี้ พวกคุณออกไปข้างนอกสักครู่ได้ไหมคะ? ฉันอยากจะคุยกับทิงซินตามลำพัง”

หลิงอี้หรานเป็นห่วงว่าไป๋ทิงซินจะพูดอะไรทำร้ายจิตใจเพื่อนของเธอ และชั่วขณะหนึ่งเธอลังเลที่จะออกไป

สุดท้ายอี้จิ่นหลีก็พูดกับหลิงอี้หรานว่า “ออกไปก่อนเถอะ ฉันว่าประธานไป๋คงรู้ว่าตัวเองควรทำอะไร”

“อี้หราน ไม่ต้องห่วงฉันนะ!” ชินเหลียนอีกล่าว