พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1405

เสียงของหมอดังขึ้น และหลังจากหมออธิบายจุดมุ่งหมายที่โทรมา แล้วเสียงคุ้นเคยสำหรับเย่เหวินหมิงก็ดังขึ้น ‘นั่นมัน... เสียงของคงจื่ออิน!’

แต่สิ่งที่คงจื่ออินพูดกลับเป็น “โทษทีค่ะ ฉันไม่สนใจจะบริจาคไขกระดูก ฉันแค่ลงทะเบียนไปเล่น ๆ”

“แต่ผู้ชายคนหนึ่งกำลังรอให้คุณช่วยชีวิตเขาอยู่นะ คุณแค่ต้องใช้เวลาพักผ่อนเพิ่มเล็กน้อยหลังจากที่บริจาคไขกระดูกไปแล้ว ไม่ได้มีอันตรายอะไร...”

หมอพยายามหนักมากด้วยการใช้ทุกอย่างเพื่อจะโน้มน้าวเธอ

ถึงอย่างนั้นคงจื่ออินที่ยังอยู่ในสายก็ยังปฏิเสธ “ฉันไม่อยากบริจาคไขกระดูกจริง ๆ ค่ะ เขาตายไม่ตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย? ฉันต้องบริจาคไขกระดูกแค่เพราะมันเข้าได้กับเขาเหรอคะ? คุณนี่ตลกนะ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบถ้ามีอะไรเกิดกับฉันหลังจากบริจาคไขกระดูกไป? คุณเหรอ? หรือว่าสิ่งมีชีวิตครึ่งเป็นครึ่งตายที่รอไขกระดูกนั่นล่ะ?”

ทุกคำที่คงจื่ออินกล่าวทำให้ใบหน้าของเย่เหวินหมิงบูดเบี้ยว

กลับกลายเป็นว่า ความตายของเขาไม่มีความหมายอะไรกับคงจื่ออินเลย และเธอยังมองเขา... เหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตอันน่าสงสารที่รอความอนุเคราะห์จากการบริจาคไขกระดูกของเธอ

“คุณคง แน่ใจนะว่าจะไม่พิจารณาเรื่องนี้อีกที? ยังไงผู้ชายคนนี้ก็ยังหนุ่มมาก เขายังมีหลายอย่างรออยู่...”

“ฉันขอเตือนคุณเลยนะว่าอย่าโทรมาขู่ฉันอีก หรือจะให้ฉันฟ้องธนาคารไขกระดูกข้อหาพูดชักนำให้รู้สึกผิด!” เสียงของคงจื่ออินฟังดูจะไม่ทนอีกต่อไป

จากนั้นสายก็ตัดไปและมีเสียงบี๊บดังออกมาจากไฟล์บันทึกเสียง

ดวงตาของเย่เหวินหมิงมองหน้าจอแล็ปท็อปตรงหน้าอย่างน่ากลัว จู่ ๆ เขาก็เริ่มหัวเราะออกมา จื่ออินบอกว่าหลิงอี้หรานน่าจะให้คนปลอมเสียงเธอ แม้ว่าจะเป็นเสียงบันทึกสายสนทนาจากโทรศัพท์ก็ตาม

แต่... เสียงนี้ถูกปลอมขึ้นมาจริง ๆ เหรอ?

เขาอยู่กับจื่ออินมาก็หลายปี เขาจะจำเสียงเธอไม่ได้ได้อย่างไร? นิสัยชอบลากเสียงสูงเวลาจบประโยคพูดของเธอบางครั้งก็เด่นชัดอยู่ในเสียงบันทึกนั้น