พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1412

เย่เหวินหมิงเดินเข้าไปหาคงจื่ออินและจ้องมอง “เธอตั้งท้องลูกของโจวหยวนลู่ แถมยังรู้ว่าเป็นลูกของเขา เธอเลยจงใจวางแผนทำให้แท้งเพื่อกำจัดเด็กในท้อง ในขณะเดียวกันก็ได้ใส่ร้ายโจวเชียนหยุนไปด้วย อย่างนั้นใช่ไหม?”

เมื่อเปรียบเทียบกับการพูดที่ร้อนใจของคงจื่ออิน เย่เหวินหมิงดูสงบนิ่งกว่ามาก

ถึงอย่างนั้นความสงบนิ่งของเขาดูเหมือนจะเป็นภาพลวงตาที่มีคลื่นอันโกลาหลเชี่ยวกรากอยู่ข้างใต้ เมื่อภาพลวงตาแตกสลายไปความโกลาหลนั้นก็น่าจะกลายเป็นภัยพิบัติ

คงจื่ออินตัวแข็งทื่อ เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของเย่เหวินหมิงความคิดของเธอก็เกือบขะว่างเปล่า คำพูดที่เธอต้องการพูดปฏิเสธค้างอยู่ในคอและไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่สามารถพูดออกมาได้

ดวงตาเย็นชาและทิ่มแทงของเขาดูเหมือนจะมองเธอจนทะลุปรุโปร่ง

“ฉัน... ฉัน...” ริมฝีปากของเธอสั่นเทา

เย่เหวินหมิงกล่าวว่า “หรือต้องให้ฉันหาหมอที่ผ่าตัดให้เธอ แล้วถามว่าเด็กในท้องเธออายุครรภ์กี่สัปดาห์? หรือเธออยากให้ฉันเจอว่าเธอติดสินบนหมอไปเท่าไหร่หรือไง?”

คงจื่ออินรู้ว่าตอนนี้เย่เหวินหมิงกำลังสงสัย เขาจะเจอบางอย่างถ้าเขาเลือกที่จะสืบเรื่องนี้จริง ๆ จัง ๆ ทันใดนั้นเธอก็กอดเย่เหวินหมิงไว้และร้องไห้พลางพูดว่า “เหวินหมิง ฉันแค่รักคุณมากนะคะ ฉันรักคุณ ฉันกลัวว่า... ฉันกลัวว่าคุณจะเกลียดฉันจากเรื่องนี้ เพราะแบบนั้น... เพราะแบบนั้นฉันเลยไม่บอกคุณ!”

“ฉัน... ฉันก็เป็นเหยื่อเหมือนกันนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจัดฉากใส่โจวเชียนหยุนนะ ฉันล้มจริง ๆ เพราะว่าเธอเป็นคนผลักจนฉันแท้ง”

“เหวินหมิง ยกโทษให้ฉันนะคะ? คุณให้อภัยฉันเสมอไม่ว่าเป็นเรื่องอะไรก็ตามไม่ใช่เหรอคะ? เราคบหามากันก็ตั้งหลายปี... คุณบอกว่าจะปกป้องและรักฉันไปชั่วชีวิตนี่คะ”

เสียงสะอื้นร้องไห้ของเธอไม่ได้ทำให้เย่เหวินหมิงใจอ่อนหรือสงสารแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เขารู้สึกถึงการเย้ยหยันอย่างหาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้เสียมากกว่า

“ยกโทษเหรอ?” จู่ ๆ เย่เหวินหมิงก็เยาะเย้ยขึ้นมาและผลักคงจื่ออินออก