พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1418

‘เย่เหวินหมิงมือเจ็บเหรอ?’ การคาดเดาปรากฏขึ้นในหัวของโจวเชียนหยุนในเวลาสั้น ๆ แต่ไม่นานเธอก็เลิกสนใจความคิดนั้นไป

เธอไม่อยากคิดเรื่องผู้ชายคนนี้อีกแล้ว

“เมื่อคืนนี้ที่เขามา เขาได้พูดอะไรไหมคะ?” หลิงอี้หรานถามพลางนั่งลง

โจวเชียนหยุนพูดเสียงเบา “ดูเหมือนเขาจะรู้เรื่องการบริจาคไขกระดูกและความจริงที่ว่าตระกูลคงวางแผนเรื่องการแท้ง เขาพูดว่าเขาจะชดเชยเรื่องนี้ให้ แต่ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นอะไรอีกแล้วล่ะ”

โจวเชียนหยุนพูดเรื่องนี้อย่างแผ่วเบา แต่หลิงอี้หรานรู้ว่าเธอคงโดนทำร้ายมาอย่างหนักจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงสงบมากเมื่อความจริงปรากฏออกมา

“คงจื่ออินใส่ร้ายและโกหกเย่เหวินหมิง เย่เหวินหมิงคงไม่ปล่อยตระกูลคงไปง่าย ๆ” หลิงอี้หรานกล่าว

โจวเชียนหยุนยิ้มจาง ๆ “ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอีกแล้วล่ะ”

เมื่อเห็นอย่างนี้หลิงอี้หรานก็รู้แล้วว่าโจวเชียนหยุนไม่อยากพูดเรื่องเย่เหวินหมิงอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนเรื่อง “คุณป้าไปส่งอาหยันน้อยที่โรงเรียนแล้วเหรอคะ?”

“ใช่” โจวเชียนหยุนพูด ระหว่างที่เธออยู่ในโรงพยาบาลแม่ของเธอจะมาที่นี่กับอาหยันน้อยทุกคืนเพื่อนอนเป็นเพื่อนเธอ

ถึงอย่างนั้นเธอก็สงสัยว่าคุณนายโจวและอาหยันน้อยจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็นเย่เหวินหมิง หลิงอี้หรานคิดกับตัวเองและถามอีกครั้ง “พี่ยังไม่อยากรับคีโมอยู่อีกเหรอคะ?”

โจวเชียนหยุนส่ายหัว “ฉันน่าจะไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลถ้าทำคีโม ฉันอยากใช้เวลาที่เหลือไปกับแม่และอาหยันน้อย ฉันไม่อยากใช้เวลาอันล้ำค่าไปในโรงพยาบาล พรุ่งนี้ฉันก็จะออกจากโรงพยาบาลแล้ว อี้หราน ขอบคุณสำหรับเรื่องพวกนี้นะ”

ถ้าวันนั้นอี้หรานไม่บุกเข้ามาเธอก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดกับเธอบ้าง!

“พี่จะออกจากโรงพยาบาลเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?” หลิงอี้หรานประหลาดใจ “พี่อยู่โรงพยาบาลต่ออีกสักสองสามวันก็ได้นะคะ” เพราะที่โรงพยาบาลเธอจะสามารถรับการดูแลที่ดีกว่าได้