พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1420

ราวกับว่าเขาได้ยืนอยู่บนขอบหน้าผาและการขยับเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำลายเขาได้

“จ่ายเงินให้? พูดสิ่งที่จื่ออินอยากให้พูด?” เย่เหวินหมิงกล่าวเสียงแหบแห้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง “คุณเป็นหมอไม่ใช่เหรอ? คุณไม่ได้ต้องช่วยคนเหรอ? แต่คุณกลับทำร้ายคน! คุณทำให้คนบริสุทธิ์ต้องเข้าคุก!”

ชายหนุ่มตกใจหับความโกรธของเย่เหวินหมิงจนพูดตะกุกตะกัก “ผะ... ผมแค่พูดกับศาลว่าคงจื่ออินท้องแล้วแท้ง ผมไม่ได้พูดเรื่องอื่นเลย คุณเย่ เป็นคุณไม่ใช่เหรอที่ให้การเป็นพยานว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ผลักคงจื่ออินตกบันได?”

คำพูดของเขาเหมือนแรงตบที่ฟาดเข้ามาบนใบหน้าเย่เหวินหมิงจนเขาพูดไม่ออก

ตอนนั้น... เป็นเรื่องจริงที่เขาเป็นคนที่ให้การเป็นพยานว่าเชียนหยุนผลักคงจื่ออินตกบันได!

คำให้การของเขาเป็นส่วนสำคัญ! เป็นเพราะคำให้การของเขาที่สุดท้ายศาลจึงตัดสินให้เชียนหยุนมีความผิด

เย่เหวินหมิงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา เลือดที่ไหลเวียนร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกแช่แข็งไป

“ถ้าตอนนั้นคงจื่ออินไม่ได้ท้อง งั้นเธอก็ไม่ได้แท้งน่ะสิ เย่เหวินหมิง คำให้การเป็นพยานของคุณพูดว่า คุณเห็นเลือดจากชายกระโปรงของคงจื่ออิน เลือดมาจากไหนเหรอ? คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ?” หลิงอี้หรานกล่าว

ริมฝีปากของเย่เหวินหมิงสั่นสะท้าย เขาหลับตาลงพลางความทรงจำของสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นไหลกลับมาหาเขา

“คงจื่ออินเตรียมการไว้อย่างดี เธอตกบันไดและบอกว่าพี่โจวเป็นคนผลักเธอ เธอคงไม่ได้รู้ล่วงหน้าว่าตัวเองจะโดนผลักตกบันไดตอนไหน แต่คงจื่ออินกลับจัดการหาทางหาจังหวะ และเตรียมเลือดไว้ล่วงหน้าได้ เธอคาดการณ์ไว้แล้วใช่ไหม?

“เย่เหวินหมิง ตอนนั้นคุณเห็นตอนพี่โจวผลักเธอจริงเหรอ? หรือคุณคิดว่าพี่โจวทำเพราะคงจื่ออินบอกแบบนั้น?

“คุณควรสืบหาความจริงถ้าคุณมีความสงสัยอะไรบ้าง! แต่คุณรอไม่ไหวที่จะได้เอาคืนพี่โจว เพราะงั้นพอคงจื่ออินยื่นมีดมาให้ คุณเลยแทงพี่โจวเลยไง! และถึงแม้คุณจะสงสัยสักนิดจริง ๆ คุณก็น่าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอยู่ดี!”