พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1457

หลิงอี้หรานอึ้งไป ตระกูลเซียวนั้นไม่ได้รับเชิญมาร่วมงานศพในวันนี้ เซียวจื่อฉีต้องพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้เข้ามา

จากนั้นเซียวจื่ออี้ก็เดินกะเผลกเข้ามาและพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “หลิงอี้หราน เธอคงไม่ได้เป็นนายหญิงตระกูลอี้หรอก ถ้าพี่ชายของฉันไม่ได้เลิกกับเธอ เธอ-”

“หุบปาก” เซียวจื่อฉีรีบห้ามน้องสาวเพราะกลัวว่าเธอจะพูดอะไรไม่เข้าท่า “รีบขอโทษอี้หรานเร็วเข้า”

เซียวจื่อฉีหันไปพูดกับหลิงอี้หรานว่า “อี้หราน ฉันขอโทษนะ น้องสาวฉันไม่รู้ความ เธอใจกว้างคงไม่ถือสาไปโต้เถียงกับน้องนะ ตระกูลเซียวทำผิดกับเธอมาหลายหน จะให้ฉันขอโทษเธอยังไงก็ได้ ฉันแค่ขอให้เธอปล่อยตระกูลเซียวไป”

ดวงตาอี้หรานฉายแววงุนงง จากนั้นเธอก็คิดถึงสิ่งที่อี้จิ่นหลีทำกับตระกูลห่าวไปก่อนหน้านี้

‘หรือที่จริง จิ่นหลีอาจจะจัดการตระกูลห่าวกับตระกูลเซียวพร้อมกัน เซียวจื่อฉีถึงได้มาโวยวายแบบนี้?’

เซียวจื่อฉีดูสำนึกและเศร้าเสียใจขณะที่เขาพูด แต่หลิงอี้หรานก็มองเขาด้วยสายตาเย็นชา

ตอนนี้เซียวจื่อฉีน้ำตาเอ่อคลอ ผู้หญิงหลายคนคงจะรู้สึกสงสารหากว่าเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยบนใบหน้าหล่อเหลาของเซียวจื่อฉีแบบนี้

ตอนนี้เธอจำได้ว่า เขายืนอยู่ข้างกายห่าวอี้เหมิงแล้วมองอี้หรานอย่างเย็นชาขณะที่เธอกำลังโดนถอดเล็บออกทีละนิ้ว เขาถึงขนาดเหยียบบนหลังมืออาบเลือดของเธออย่างไร้ปรานี แล้วบอกว่าสิ่งที่ทำให้เขาเสียใจที่สุดก็คือการคบกับเธอ

ใคร ๆ ก็คงรู้สึกว่านี่มันเป็นแค่การเสแสร้งที่ผู้ชายแบบนี้มาทำท่าเศร้าสร้อยเสียอกเสียใจ