พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 173

อี้ จิ่นหลี ดึงหลิง อี้หราน เข้ามาในรถและสั่งว่า "พาเราไปที่ รอยัล คอร์ท"

“รับทราบครับ" เกา ฉงหมิง ยอมรับในขณะที่เขาสังเกตการแสดงออกของคนทั้งสองที่นั่งอยู่ข้างหลังอย่างระมัดระวังผ่านกระจกมองหลัง

ศีรษะของหลิง อี้หราน ถูกลดระดับลงเขาจึงมองไม่เห็นการแสดงออกของเธอ อย่างไรก็ตาม อารมณ์ของอี้ จิ่นหลี ดูเหมือนจะแปรปรวนน้อยลงเมื่อเทียบกับก่อนที่เขาจะเข้าไปในสถานที่ของหลิง อี้หราน "อืม ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดี" เกา ฉงหมิง คิดกับตัวเอง

รอยัล คอร์ท เป็นร้านอาหารที่มีชื่อเสียงแห่งเมืองเฉิน ที่นี่เสิร์ฟอาหารชาววังแบบดั้งเดิมเป็นหลัก ดังนั้นราคาที่นี่จึงสูงมากเช่นกัน ลูกค้าที่นี่ประกอบด้วยคนร่ำรวยและมีชื่อเสียงเท่านั้น คนทั่วไปคงไม่สามารถซื้ออาหารที่นี่ได้

เมื่อรถมาหยุดที่ทางเข้าของรอยัล คอร์ท อี้ จิ่นหลี จับมือของหลิง อี้หราน อย่างเป็นธรรมชาติเมื่อพวกเขาลงจากรถ

เธออยากจะดึงมือออกจากการเกาะกุมของเขา แต่เขาก็จับเธอไว้แน่นมาก

“พี่สาว อย่าขยับสิ ไม่อย่างนั้น ผมจะไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะใช้วิธีใดในการพาพี่เข้าไปนะ” อี้ จิ่นหลีกล่าวอย่างไม่เป็นทางการ

หลิง อี้หราน ตกตะลึงและหยุดดิ้นรน

เขาพาเธอเข้าไปในร้านอาหาร พนักงานในร้านอาหารให้ความเคารพและสุภาพต่ออี้ จิ่นหลี มาก แต่พวกเขาเหลือบมองด้วยหางตาและมองไปที่หลิง อี้หราน อย่างแปลกประหลาด

หลิง อี้หราน รู้ดีว่าเสื้อผ้าราคาถูกของเธอเป็นโลกที่แตกต่างเมื่อเทียบกับการตกแต่งภายในที่หรูหราของร้านอาหาร

“นายน้อยอี้ คุณอยู่ที่นี่แล้ว” ผู้จัดการร้านอาหารทักทายอย่างกระตือรือร้น “ห้องส่วนตัวเดิมใช่ไหมครับ?”

“ครับ” อี้ จิ่นหลีตอบ

ก่อนที่ผู้จัดการจะนำทางไป สายตาของหลิง อี้หราน ก็เหลือบไปเห็นใครบางคน เธออึ้งไปชั่วขณะ

‘นั่นคือ… จ้าว ม่านเถียน!’

ความรู้สึกของหลิง อี้หราน ที่มีต่อ จ้าว ม่านเถียน คือเธอเป็นเจ้าหญิงที่เอาแต่ใจ ครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของโรงงาน เมื่อหลิง อี้หราน ชนเธอก่อนหน้านี้ จ้าว ม่านเถียน ได้พ่นคำล้อเลียนออกมามากมายและยังจัดฉากให้เธอปรากฏตัวในงานเลี้ยงสังสรรค์ของนักเรียนอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เธอตกใจในตอนนี้ก็คือ จ้าว ม่านเถียน กำลังพึ่งพาชายวัยกลางคนที่เตี้ยและอ้วนดูอ่อนหวานและสนิทสนมราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน

ตามความเข้าใจของหลิง อี้หราน จ้าว ม่านเถียน นั้นมีดวงตาสำหรับผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาเท่านั้น ในตอนที่พวกเขายังเรียนอยู่ จ้าว ท่านเถียน ได้ออกเดตกับนักกีฬาของโรงเรียนเท่านั้นและดูหมิ่นเด็กอ้วนอย่างเปิดเผย

แต่ตอนนี้เธอ...

ราวกับว่ารู้สึกว่า หลิง อี้หราน จ้องมองเธอ จ้าว ม่านเถียน ก็หันไปมอง เมื่อเธอเห็นว่าเป็นหลิง อี้หราน สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

“หลิง อี้หราน ทำไมเธอถึงมาที่นี่? นี่เป็นสถานที่ที่เธอสามารถเข้ามาเดินได้ด้วยเหรอ?” จ้าว ม่านเถียน ตะโกน

ในขณะนั้นเธอไม่ได้สังเกตเห็น อี้ จิ่นหลี ที่ยืนอยู่ข้าง หลิง อี้หราน ความสนใจทั้งหมดของเธอมุ่งไปที่ หลิง อี้หราน เธอหวังว่าจะมีคนไล่หลิง อี้หราน ออกไปให้เร็วที่สุด!

ท้ายที่สุดแล้ว หลิง อี้หราน ได้เห็นว่า จ้าว ม่านเถียน อยู่ในสภาพที่น่าเศร้าเพียงใดในตอนนี้ หากหลิง อี้หราน ปล่อยข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปล่ะก็...

ความคิดนั้นทำให้จ้าว ม่านเถียน เกลียดหลิง อี้หราน มากขึ้นไปอีก รู้สึกว่า หลิง อี้หราน เป็นลางร้ายสำหรับเธอ

หลังจากชนกับหลิง อี้หราน ที่ห้างสรรพสินค้าหนึ่งครั้ง รถของเธอก็ถูกทุบโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นเธอได้จัดฉากให้หลิง อี้หราน ปรากฏตัวในงานเลี้ยงรวมตัว จากนั้นมีบางสิ่งเกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ การขอสินเชื่อของพวกเขาถูกปฏิเสธโดยธนาคาร ดังนั้นผู้ทำงานร่วมกันทางธุรกิจที่มีศักยภาพของพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะกลับคำพูดของพวกเขาและปฏิเสธที่จะทำงานกับพวกเขา ครอบครัวของเธอไม่รู้ว่าพวกเขาทำให้ใครขุ่นเคือง

ต่อจากนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าธุรกิจครอบครัวของเธอจะอยู่รอดตอนนี้เธอต้องลดตัวลงและได้รับความโปรดปรานจากเจ้าอ้วนเช่นนี้ หากจำเป็นต้องใช้มาตรการที่รุนแรงเธอก็จำเป็นต้องขายตัวออกไป!

เธอพบว่ามันน่าสะอิดสะเอียนทุกครั้งที่เธอต้องยิ้มเพื่อเอาใจคนอ้วนคนนี้!