พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 185

ทันใดนั้นเขาก็พลิกตัวและกดเธอลงด้านล่างเขา “ยังไม่พอ... มันยังห่างไกลจากคำว่าพอ”

เขาพึมพำขณะที่นิ้วของเขาลูบไล้ใบหน้าของเธอเบา ๆ ท่าทางที่เมาแล้วน่าหลงใหลของเธอเหมือนดอกกุหลาบที่กำลังผลิดอกสวยงามและน่าดึงดูดมาก

ดวงตาของเธอเปล่งประกายราวกับน้ำค้างในฤดูใบไม้ร่วงเมื่อใดก็ตามที่เธอมองเขา รอยยิ้มของเธอเมื่อเธอเรียกเขาว่า ‘จิน’ มือของเธอโอบรอบคอของเขากลิ่นหอมสดชื่นของเธออบอวลไปทั่ว... ทั้งหมดนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังมึนเมา

“ดูเหมือนว่าผมไม่ควรพูดเรื่องต่าง ๆ เช่น อย่าแตะต้องผู้หญิงที่เมา” เขาบ่นพึมพำ นี่เป็นครั้งแรกที่เขากลับคำพูดของเขาและทั้งหมดเป็นเพราะเธอ

เขาก้มศีรษะลงและจูบที่ริมฝีปากของเธอขณะที่เบื่อนกายไปมา มันรู้สึกคิดถึงมากและเขาก็ไม่เต็มใจที่จะจากไป

แรงกระตุ้นทางร่างกายของเขาที่ถูกกระตุ้นโดยเธอ จำเป็นต้องได้รับการเอาใจจากเธอเท่านั้น

ราวกับว่าร่างกายของเขาจะตอบสนองต่อเธออย่างรุนแรงเท่านั้น

เขาไม่รู้ว่าพวกเขาจูบกันนานแค่ไหนก่อนที่จะหยุด เขาพบว่าเธอหลับไปแล้ว

“อะไรเนี่ย...” การทำอะไรไม่ถูกที่หาได้ยากปรากฏขึ้นภายในตัวเขา ผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นกับไฟเมื่อไม่นานมานี้ แต่หลับไปแล้วปล่อยให้เขาอยู่แบบนั้น

ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองคนที่อยู่ข้างใต้ หลังจากนั้นไม่นาน อี้ จิ่นหลี ก็ถอนหายใจและดึงผ้าคลุมหลิง อี้หราน ก่อนจะนั่งลงข้างเตียง

“เธอเป็นหนี้ฉัน เธอรู้ตัวไหม?” เขาพึมพำขณะที่เสียงของเขาหายไปในอากาศ

อุณหภูมิในห้องเล็ก ๆ นั้นไม่เย็นอีกต่อไป แม้อากาศจะค่อนข้างอบอุ่น

-

เมื่อ หลิง อี้หราน ตื่นขึ้นมาเธอก็เห็น อี้ จิ่นหลี นั่งอยู่ข้างเตียงของเธอและรู้สึกตกตะลึง

“ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?" เธอพูดตะกุกตะกัก

“พี่คิดว่าจะกลับเองได้ไหมหลังจากเมาแบบนั้น?” เขาถามเธอในทางกลับกัน

จู่ ๆ หลิง อี้หรานก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเธอได้ดื่มไวน์เยอะมาก ความทรงจำของเธอไปไกลถึงตอนที่เธอยังดื่มอยู่ในห้องส่วนตัว

“เมื่อวานหลังจากส่งฉันกลับบ้าน คุณไม่ได้กลับบ้านเหรอ?” เธองงงวย ‘เขาไม่สามารถนั่งตรงนั้นทั้งคืนหรอก หรือว่าเขาทำได้?’

“ใช่ ผมไม่ได้กลับบ้าน แต่ดูแลพี่ทั้งคืนแทน แล้วพี่คิดว่าต้องขอบคุณผมไหม?”

“... ขอบคุณค่ะ” เธอพูดด้วยความงุนงงเล็กน้อย เขาเป็นคนที่อยากให้เธอดื่มเมื่อวานนี้ แต่เขาต้องการให้เธอขอบคุณเขาในตอนนี้ “อย่างไรก็ตามคุณจะปล่อยลุงของฉันกับญาติคนอื่น ๆ ไหม?”

เธอนึกถึงแรงจูงใจในการดื่มไวน์เมื่อวานนี้ได้อย่างกะทันหัน ในขณะนั้นเธอมองเขาอย่างจริงจังและประหม่ากลัวว่าเขาอาจจะปฏิเสธเธอ

เขาหัวเราะเบา ๆ “ผมบอกให้ฉงหมิงจัดการเรื่องนี้แล้ว พวกเขาน่าจะออกเร็ว ๆ นี้”

เธอโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น

'เมื่อคุณลุงและคนที่เหลือได้รับการปล่อยตัวแล้วอาการป่วยของคุณยายก็น่าจะดีขึ้นเช่นกัน'