พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 229

"ผมทำให้พี่ตกใจหรือเปล่า?” เขาถาม

เธอลังเล “ฉันรู้ว่าคุณเอาแต่ปฏิบัติกับฉันเหมือนเล่นเกมตอนนี้คุณสนใจฉันเพราะคุณคิดว่ามันสนุก เมื่อความสนใจของคุณลดลงฉันก็ไร้ค่า ถ้าฉันทำให้คุณขุ่นเคืองโดยไม่ได้ตั้งใจสิ่งต่าง ๆ ก็อาจแย่ลงพอ ๆ เหมือนในคุก”

เธอไม่ต้องการวันที่มืดมนและน่าสังเวชอีกแล้ว!

“ตอนนี้พี่ไม่กลัวว่าพี่จะทำให้ผมขุ่นเคืองด้วยการพูดแบบนั้นเหรอ?” เขาถาม

ร่างกายของเธอแข็งทื่อทันที ใช่ แน่นอนว่าเธอกลัว แต่เธอก็เลือกที่จะพูดอยู่ดี

การแสดงออกของเธอบอกทุกอย่าง

เกิดความเงียบที่น่ากลัวอยู่รอบตัว

หลิง อี้หราน ก้มหน้าลง สิ่งที่เธอได้ยินคือเสียงหายใจและการเต้นของหัวใจ อี้ จิ่นหลีอไม่ได้พูดอะไร แต่เธอรู้สึกได้ว่าสายตาของเขาอยู่ที่เธอ

ไม่มีใครรู้ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงของเขา "ถ้าผมบอกว่าผมไม่ได้ปฏิบัติต่อพี่เหมือนเกม พี่จะอยากอยู่กับผมไหม?"

เธอเงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยความประหลาดใจราวกับว่าเธอไม่คาดคิดว่าเขาจะพูดแบบนั้น

"พี่จะอยู่ไหม?" สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เธอ

เธอยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันควรจะเป็นอะไรเมื่ออยู่เคียงข้างคุณ? เป็นพี่สาวของคุณต่อไปเหรอ? หรือเป็นเพื่อนเล่นของคุณ? ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดฉันกลัวว่าจะไม่พร้อมที่จะทำแบบนี้”

ริมฝีปากบางของเขาวาดเป็นเส้นตรงและดวงตาของเขาก็เย็นชา คำว่า ‘ภรรยา’ ติดอยู่ในลำคอ