พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 231

เมื่อเขาพูดจบประโยคริมฝีปากของเขาก็เคลื่อนเข้ามาใกล้เธอจนเกือบชิดกับริมฝีปากของเธอ

ใบหน้าของหลิง อี้หราน เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างช่วยไม่ได้ “อย่า... ” เธอพูดอย่างลุกลี้ลุกลน

เขาหยุดชั่วคราวขณะที่สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธอ “งั้นพี่ก็ควรจะบอกผมว่าพี่รู้จักเขาได้ยังไง”

“มันเป็นเพราะมีคนขโมยสร้อยข้อมือของเขาไปครั้งหนึ่งขโมยมันวิ่งชนเข้ามาที่ฉันและมันก็ตกลงไปในกระเป๋าเสื้อของฉัน เขาต้องการที่จะเอามันคืนและนั่นคือสิ่งที่ฉันรู้จักเขา” หลิง อี้หราน พูดอย่างรีบร้อน

“อย่างนั้นเหรอ?” เขาพึมพำ “แล้วเจอกันกี่ครั้งแล้ว?”

เธอไม่เคยนับจำนวนครั้งที่เธอได้พบกับกู้ ลี่เฉิน! อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ใกล้เข้ามาของอี้ จิ่นหลี หลิง อี้หราน ก็นับพวกมันในหัวของเธออย่างรวดเร็วและพูดว่า "สี่... สี่ครั้ง ครั้งหนึ่งคือตอนที่เขาบอกว่าเขาอยากจะขอบคุณฉันสำหรับสร้อยข้อมือโดยเชิญฉันไปทานอาหารอีกครั้ง ครั้งหนึ่งที่นอกเมือง และมีโอกาสพบกันอีกครั้งที่โรงพยาบาล คุณยายของฉันเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และล่าสุดอยู่ที่กองถ่ายซึ่งฉันเป็นตัวประกอบ”

ดวงตาของเขาเปล่งประกาย เขารู้จักลี่เฉิน ถ้าลี่เฉินต้องการขอบคุณเธอสำหรับสร้อยข้อมือ เขาคงใช้เงินแทนการออกไปเป็นพิเศษและพาเธอไปทานอาหารเย็น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ลี่เฉินก็มีใจให้เธอเช่นกัน?

ทำไมต้องเป็นอี้หราน? ลี่เฉินเพิ่งเริ่มคบกับหลิง ลั่วอิน เมื่อไม่นานมานี้ ถ้าเป็นสมัยก่อน ลี่เฉินจะไม่สนใจผู้หญิงอีกคนเมื่อเขาคบกับใครอยู่แล้ว

ตอนนี้... ดูเหมือนจะมีข้อยกเว้นเกิดขึ้น!

“พี่ชอบเขาหรือเปล่า?” เขาถามโดยยังคงอ้างถึงคำถามก่อนหน้านี้

“ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา แล้วเขาก็เป็นเจ้าชายแห่งวงการบันเทิง ฉันเป็นแค่คนงานสุขาภิบาลเท่านั้น" พวกเขาสองคนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันในความคิดของเธอคำถามของอี้ จิ่นหลี ไม่มีความหมาย!