พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 238

”ยังไม่มีใครสามารถระบุได้เลยว่าผ้าพันคอและถุงมือมาจากแบรนด์อะไร บางคนก็บอกว่าเป็นสินค้าแฮนด์เมดสั่งทำจากแบรนด์ใหญ่"

เพื่อนร่วมงานของหลิง อี้กราน บางคนพูดถึงเรื่องนี้และเธอก็ทำได้แค่ฟังอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมงานของเธอจะรู้สึกอย่างไรหากพบว่าเธอเป็นคนที่ทำสิ่งเหล่านั้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พี่ซูเห็นผ้าพันคอและถุงมือของอี้กราน เธอก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำ “ถุงมือเหล่านี้ดูเหมือนที่อี้กรานทำก่อนหน้านี้เลย”

ไม่ว่าอย่างไรพี่ซูก็เคยดูหลิง อี้หราน ตอนที่เธอถักถุงมือทหลิง อี้หราน ถึงกับขอความช่วยเหลือจากพี่ซูตอนที่เธอกำลังสับสนด้วยซ้ำ พี่ซูต้องจำได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอพูดสิ่งนี้เธอก็ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ

“พี่ซู หลิง อี้หราน อาจจะรู้วิธีการถักถุงมือ แต่มันสามารถสวมมือของอี้ จิ่นหลี ได้เหรอ?"

“อี้ จิ่นหลี สวมใส่ของที่ถักด้วยมือโดยนักออกแบบชั้นสูงเท่านั้น เขาจะสวมใส่สิ่งที่ทำโดยพนักงานบริการสุขาภิบาลได้ยังไงกันเล่า?”

“นี่ พี่ซูกำลังเล่าเรื่องตลกให้เราฟังล่ะ!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ พี่ซูก็หยุดพูดและรู้สึกอายเล็กน้อย เธอเพียงแต่หันไปหาหลิง อี้หราน และพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “อี้หราน ถุงมือที่อี้ จิ่นหลี สวมเมื่อคืนดูเหมือนกับที่เธอถักจริง ๆ นะ พวกเขาบอกว่าถุงมือนั้นผลิตโดยแบรนด์ใหญ่ แต่เท่าที่ฉันเห็น สิ่งที่แบรนด์ใหญ่เหล่านี้ทำขึ้นมามันคล้ายกับของเธอเลย! "

หลิง อี้หราน พูดไม่ออก มันเหมือนกันอย่างนั้นเหรอ?

เมื่อเธอเลิกงานในตอนบ่าย หลิง อี้หราน ได้รับโทรศัพท์อีกครั้งจากคนขับรถของอี้ จิ่นหลี โดยบอกว่า อี้ จิ่นหลี ขอให้เขามารับเธอจากที่ทำงาน

หลิง อี้หราน ตกใจหวาดระแวงบอกให้คนขับรอห่างจากศูนย์บริการสุขาภิบาล 500 เมตร จากนั้นเธอก็เดินไปที่นั่นในขณะที่หลีกเลี่ยงคนอื่น ๆ และเข้าไปในรถ

หลังจากเข้าไปในรถ หลิง อี้หราน ก็หายใจเข้ายาว ๆ มันจะเป็นภาระของเธอถ้าเธอต้องเดินทางแบบนี้ทุกวัน!

เมื่อเธอกลับไปที่คฤหาสน์ อี้ แล้ว ก็ยังไม่กลับมา ลุงควานบอกว่า อี้ จิ่นหลี มีประชุมที่บริษัท ดังนั้นเขาจะกลับมาในภายหลังและขอให้หลิง อี้หราน ทานอาหารก่อน