พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 243

ใบหน้าของเธอแดงขึ้นเรื่อย ๆ และเธอพยายามอย่างยิ่งที่จะหันหน้าหนีเพื่อหลบเลี่ยงนิ้วของเขา อย่างไรก็ตาม นิ้วของเขาดูเหมือนจะฝเคขื่อนตามเธอและเธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

“อย่าล้อฉันเล่นสิ อี้ จิ่นหลี” เธออ้าปากค้าง ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอไม่ได้ดูซีดเซียวเหมือนเช่นเคยภายใต้แสงไฟสลัว แต่ตาคู่นั้นได้รับการกระตุ้นมาจากความโกรธ

เขามองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างน่าหลงใหล มีผู้หญิงหลายคนที่มีดวงตาที่สวยงามมากกว่าเธอ แต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาหลงใหล

ราวกับว่าการมองเข้าไปในดวงตาของเธอทำให้เขาต้องการที่จะครอบงำดวงตาของเธอและไม่ต้องการให้เธอมองไปที่ผู้ชายคนอื่นด้วยการแสดงออกเช่นเดียวกันแบบนี้

ปลายนิ้วของเขาค่อย ๆ เปิดริวฝีปากของเธอและรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิในปากของเธอ “ถ้าผมไม่ได้ล้อพี่เล่นล่ะ? จะทำอย่างไรถ้าผมบอกพี่ว่าผมสามารถให้เงินพี่ได้มากเท่าที่พี่ต้องการ พี่จะทุกข์ทรมานเพื่อผมไหม?”

เธอรู้สึกได้ถึงปลายนิ้วของเขาในปากของเธอ พวกเขาสัมผัสความเย็นราวกับว่าพวกเขาจับอุณหภูมิของเธออยู่ตลอดเวลา

“ฉันหารายได้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของฉันเท่านั้น” เธอกล่าวหัวใจของเธอยังคงเต้นแรง

'สิ่งที่เขาพูดมันเป็นเรื่องตลกหรือเปล่า? ถึงเขาจะให้เงินฉันได้ แล้วเขาต้องการอะไรตอบแทนกัน?’

หลิง อี้หราน คิดขณะที่ดวงตารูปอัลมอนด์ของเธอจ้องตรงไปที่ใบหน้าที่งดงามตรงหน้าเธอ

อี้ จิ่นหลี จ้องไปที่เธอ ขนตาของเขาสั่นเล็กน้อยก่อนที่เขาจะปล่อยมือจากเธอ เขายืดตัวขึ้นขณะที่พูดว่า "แล้วผมจะดูว่าพี่ใช้แรงงานเพื่อเงินอย่างไรต่อจากนี้"

เสียงของเขานุ่มนวลเหมือนปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลิง อี้หราน ตะลึงไปชั่วขณะ นั่นหมายความว่ายังไง?