พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 292

เป็นเพราะชีวิตของเธอทำให้ตระหนักถึงความสำคัญของเงินมากขึ้นหรือเปล่านะ?

ชิน เหลียนอี กอดเธอกะทันหันเมื่อเห็นสีหน้าบนใบหน้าของเธอ “อี้หราน ฉันรู้สึกเสียใจมาหลายปีที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยช่วยเธอเลย ฉันรู้ว่าฉันผิด และฉันไม่สามารถหาหลักฐานมาช่วยแก้ไขคดีความของเธอได้” เธอกล่าวทีละคำ คำพูดเล่านี้ฝังอยู่ในใจของเธอมายาวนาน

“แม้แต่ตอนที่เธออยู่ในคุก ฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากปลอบใจเธอตอนไปเยี่ยมเท่านั้น ฉันคิดความรู้สึกนี้มาก ตอนนี้ฉันมีหลักฐานแล้วฉันจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเธอย้อนคดี เธอไม่ต้องคิดมากนะและอย่าคิดว่าเธอติดหนี้บุญคุณอะไรฉันเลย”

น้ำเสียงของชิน เหลียนอี ที่กล่าวโทษตัวเองอย่างหนักแน่นก้องอยู่ในหูของหลิง อี้หราน

“เหลียนอี ฉันอาจจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อในคุกก็ได้ ถ้าเธอไม่มาเยี่ยมฉันบ่อย ๆ และทุ่มเทให้กับให้คดีความของฉัน อย่าคิดว่าคำพูดของเธอเป็นการปลอบใจเล็กน้อยเลย เพราะคำพูดพวกนั้นทำให้ฉันมีความกล้าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ” หลิง อี้หราน พูดพร้อมกับกอดรับเพื่อนเธอกลับ

ตอนนี้ผู้หญิงทั้งสองคนมีดวงตาที่แดงก่ำจากการกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล

หลังจากนั้นไม่นานดวงตาของพวกเขาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ชิน เหลียนอี พูด “ฉันคิดว่าฉันจะขอให้นักสืบเอกชนทำการรวบรวมข้อมูลและดูว่าเราสามารถหาประโยชน์จากข้อมูลได้หรือไม่ อย่าทำให้พยานรู้ตัว ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ยอมรับแม้ว่าเธอจะไปถามเขาว่าทำไมถึงให้การเท็จ”

หลิง อี้หราน พยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนสนิทของเธอ

เธอรอมาถึงสามปีแล้ว เธอสามารถรอต่อไปได้

หลังจากหลิง อี้หราน รวบรวมหลักฐานที่ชิน เหลียนอี ให้เธอ ชิน เหลียนอี ก็พูดขึ้นว่า “วันนี้ฉันขับรถมา ฉันจะขับไปส่งเธอที่บ้านเอง”

หลิง อี้หราน แสดงท่าทีลังเล

“เธอยังพักอยู่ที่คฤหาสน์ อี้อยู่ไหม?” ชิน เหลียนอี ถามหลังจากเธอนึกขึ้นได้

“อืม” เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อยและรู้สึกถึงส่วนที่ยังเจ็บอยู่ นั่นคือส่วนที่อี้ จิ่นหลี กัดเธอ