พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 305

“...ไม่” ชิน เหลียนอี กล่าว แต่เธอพอจะเดาได้ว่าทำไม อี้ จิ่นหลี ถึงมาหาเธอที่นี่ มันอาจจะเป็นเพราะ อี้หราน

“ถ้าไม่ แล้วทำไมเขามาหาคุณในตอนดึกขนาดนี้?” ไป๋ ทิงซิน กล่าวอย่างเย็นชา “ผู้หญิงคนไหนในเมือง เฉิน ที่จะทำให้เขาเป็นแบบนั้นได้ หรือว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา คุณไม่เคยตามหาผมเลย?”

มีความหึงเล็กน้อยในน้ำเสียงของเขา

ชิน เหลียนอี พูดไม่ออก ไม่เอาน่า ถ้าเธอสวยถึงขั้นมาตรฐานของอี้ จิ่นหลี! อี้ จิ่นหลี คงไม่ตามจีบหลิง อี้หราน หรอก ใช่ไหมล่ะ?

“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา ฉันก็แค่ไม่เคยตามหาคุณ” ชิน เหลียนอี กล่าว มันมีอะไรหลาย ๆ อย่าง เกิดขึ้น ตั้งแต่เธอกลับมา เธอจะเอาเวลาไหนไปคิดเรื่องอื่นได้อีก?

นอกจากนี้ เธอยังคิดแค่ว่า มันเป็นเพียงแค่การเจอกันในต่างแดน และเรื่องคืนนั้นมันก็เป็นแค่เพียงอุบัติเหตุ เธอตั้งใจที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้ตลอดชีวิต เธอไม่เคยบอกกับทางบ้านของเธอ หรือแม้กระทั่ง อี้หราน ด้วยซ้ำ

เขาดูโกรธหนักกว่าเดิม เขาจ้องไปที่เธออย่างโกธรแค้น ขณะที่เขาเม้มปากบาง ๆ ของเขาเข้าหากัน และเขาก็พูดขึ้นมาว่า “คุณนี่เก่งเรื่องยั่วโมโหคนจริง ๆ”

เขาควบคุมอารมรืได้ดี ตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นเด็ก ทั้ง ๆ ที่เขาเกิดมานอกทะเบียนสมรส แต่เขาก็รู้จักอดทนต่อความสุข และความเศร้ามาตลอด

อย่างไรก็ตาม เธอเป็นเพียงคนเดียว ที่เหมือนว่าจะมีผลกระทบต่ออารมณ์ของเขามากที่สุด ดูเหมือนเขาจะระบายอารมณ์กับเธอได้เต็มที่ โดยไม่จำเป็นต้องเก็บความรู้สึกใด ๆ ไว้

เวลาเพียงไม่กี่วันที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน สำหรับเขามันมีทั้งความหวานและความเจ็บปวด ตลอดเวลา สามปี เขามักจะนึกถึงช่วงเวลาที่เขาได้มีร่วมกัน

ยิ่งในวันที่มีความสุข มันก็ยิ่งเป็นวันที่เจ็บปวดมากขึ้นเมื่อเธอทิ้งเขาไปโดยไม่มีคำพูดบอกลาสักคำ