พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 321

หลังจากหลิง อี้หราน สัมภาษณ์งานที่บริษัทอีกที่เสร็จ เธอก็อดไม่ได้ที่จะทำหน้าบูดหน้าเบี้ยว

เธอคิดว่าเธอมีความพร้อมทางจิตใจและเต็มใจที่จะทำงานเป็นพนักงานส่งอาหาร โดยไม่กำหนดเงินเดือนขั้นพื้นฐาน ซึ่งบางบริษัทอาจจะมีการกำหนด แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ถูกปฏิเสธอยู่ดี

เมื่อเห็นว่าเวลาเกือบเที่ยงแล้ว หลิง อี้หราน ก็ไปที่ร้านอาหารเล็ก ๆ ข้างทางและสั่งก๋วยเตี๋ยวหนึ่งชามในราคาสิบดอลลาร์

นี่คือก๋วยเตี๋ยวชามที่ถูกที่สุดในร้าน

นอกจากนี้ยังมีโทรทัศน์เก่าตั้งอยู่ในร้าน ทีวีที่เปิดช่องข่าวอยู่และกำลังฉายซ้ำข่าวของเมื่อวาน หลิง อี้หราน ฟังอย่างไม่ตั้งใจนักในตอนแรก แต่เธอก็เงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็วเมื่อนักข่าวเอ่ยถึงบริษัทที่คุ้นเคย

มันคือ... บริษัทแรกที่เธอไปสัมภาษณ์งานเป็นพนักงานส่ง และยังเป็นที่เดียวกันที่เจ้าของบริษัทโทรหาอี้ จิ่นหลี และบอกเขาเกี่ยวกับการสัมภาษณ์ของเธอ

อี้ จิ่นหลี เคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าเขาต้องการกำจัดบริษัทนี้

ตอนนี้ข่าวบอกว่าบริษัทกำลังเผชิญกับเงินลงทุนที่กระจายออกไป เงินที่จัดสรรไว้สำหรับการลงทุนถูกยกเลิกอย่างกะทันหัน และผู้มีส่วนร่วมในการจัดหาเงินทุนของบริษัทได้ทำการประท้วงหน้าบริษัท เพื่อเรียกร้องให้บริษัทจ่ายเงินคืน

เหตุการณ์นั้นช่างยุ่งเหยิงจริง ๆ เมื่อเธอพิจารณาจากภาพที่ถ่ายที่ผู้สื่อข่าวรายงานข่าว

หลิง อี้หราน มองดูและรู้สึกหวาดกลัว

อี้ จิ่นหลี เป็นคนทำใช่ไหม? เขาสามารถทำให้บริษัทที่กำลังรุ่งอยู่ ดิ่งลงเหลวได้ในเวลาเพียงไม่กี่วัน?