พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 369

“คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ” เธอตอบ ท้ายที่สุดแล้ว เธอมีเงินจำนวนจำกัด และก็มีแค่ชีวิตเดียวของเธอนี่แหละที่จะให้ได้

“ตกลง” เขาตอบ

เธอผงะไปชั่วขณะ ‘เขาแค่... ตกลงตามคำขอของฉันใช่ไหม? เขาเป็นคนค่อนข้างง่ายจัง’

“มือของพี่เป็นอย่างไรบ้าง? มันยังร้อนอยู่ไหม” สายตาของเขาเปลี่ยนไปมองที่มือของเธอที่ยังอยู่ในน้ำเย็น ๆ

“ตอนนี้ไม่ค่อยเจ็บแล้ว ตั้งแต่ตอนที่อยู่ในน้ำเย็นสักพักหนึ่ง ฉันคิดว่าเดี๋ยวมันก็น่าจะดีขึ้น” เธอตอบ

จากนั้นเขาก็ปิดก๊อกน้ำและหยิบผ้าเช็ดหน้าที่เขาพกติดตัวมาเพื่อเช็ดมือเธอให้แห้ง

“ที่บ้านของคุณมีครีมทาไหม? มันยังดูค่อนข้างบวมอยู่ถ้าจะให้ดีคุณควรทาครีมบาง ๆ นะ”

“โอ้ เรามี”

“ไปเอามาเดี๋ยวนี้เลย”

ชิน เหลียนอี วิ่งไปที่ห้องของเธอเพื่อไปเอาครีมทาสำหรับผิวไหม้ เมื่อเธอถือครีมเธอก็นึกขึ้นได้ ‘ทำไมฉันถึงเชื่อฟังเขาแบบนี้ล่ะ?’

อย่างไรก็ตาม นั่นยังคงเป็นเพียงแค่ความคิด เธอก็ยังคงต้องเอาครีมและออกจากห้องของเธอ เมื่อเธอก้าวออกไปเธอก็เห็นไป๋ ทิงซิน คุยกับพ่อแม่ของเธอในห้องนั่งเล่น

เมื่อเธอเข้ามาใกล้ ๆ เธอก็ได้ยินแม่พูดว่า “โอ้ เป็นอย่างนั้นเองเหรอ เหลียนอีส่งคุณไปที่ห้องพักในโรงแรมของคุณหลังจากที่คุณเมาและดูแลคุณตลอดทั้งคืน เหลียนอีเป็นผู้หญิงที่จิตใจดี เราสอนเธอเสมอว่าเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมที่สามารถให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ที่กำลังต้องการความช่วยเหลือได้”

เธอทำตามคำสั่งของเขาอย่างเชื่อฟังและนั่งข้าง ๆ เขา เมื่อเธอนั่งลงเธอก็รู้ว่าเธอเชื่อฟังเขามากเกินไปและรู้สึกเหมือนสุนัขที่เขาเลี้ยงไว้ฟังคำสั่งของเจ้าของ

‘เอิ๊ก! ย๊ากกก! ฉันไม่ใช่หมาที่เขาเลี้ยงหรอกนะ!’ เธอปลอบใจตัวเองทันที

ไป๋ ทิงชิน หยิบครีมจากมือเธอ และก้มหัวลงไปทาครีมลงบนบริเวณที่ถูกลวก

คุณชินและคุณนายชิน มองหน้ากันเมื่อเห็นในสิ่งที่เขาทำ จากนั้นคุณนายชินก็ถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรว่า “ทิงชิน คุณมีพี่น้องในครอบครัวบ้างไหม? พ่อแม่ของคุณเกษียณแล้วหรือยัง?”

“พ่อผมเสียชีวิตแล้วครับ แม่ของผมอยู่ต่างประเทศตลอดและไม่มีแผนที่จะกลับมาครับ” ไป๋ ทิงชิน ตอบ

“คุณมีพี่น้องไหม?” คุณนายชินยังคงสอบถามต่อ