พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 372

เมื่อ หลิง อี้หราน ทำงานที่ร้านอาหารเสร็จแล้วเธอก็พูดกับโจว เชียนหยุน เจ้านายสาวของเธอว่า “พี่โจวคะ พรุ่งนี้ฉันขอลาหยุดได้ไหมคะ ฉันต้องไปเยี่ยมหลุมศพของแม่และสักการะ”

แม้ว่าวันต่อมาจะเป็นวันเช็งเม้งซึ่งเป็นวันหยุดประจำชาติ และวันหยุดก็มักหมายความว่าร้านอาหารลูกค้าก็จะเต็มร้าน โดยปกติแล้วพนักงานร้านอาหารมักไม่อนุญาตให้ลาในวันหยุดนักขัตฤกษ์

โจว เชียนหยุน ค่อนข้างตกใจที่แม่ของหลิง อี้หราน จากไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงกล่าวว่า “ได้สิ ไม่มีปัญหาว่าเธอจะไปในช่วงบ่าย ฉันจะบอกให้ห้องครัวเตรียมอาหารไว้สองสามอย่างให้เธอเอาไปไหว้ที่หลุมศพนะ”

“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นไร ฉันเตรียมพวกนั้นเองค่ะ” หลิง อี้หราน ต้องการทำอาหารให้แม่ของเธอด้วยตัวเอง

ตอนที่แม่ของหลิง อี้หราน ยังมีชีวิตอยู่เธอยังเด็ก ตอนนี้ หลิง อี้หราน โตเป็นผู้ใหญ่และรู้วิธีทำอาหารแล้วเธอจึงอยากแสดงฝีมือให้แม่ของเธอได้เห็น

“งั้นตอนนี้ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ” หลิง อี้หรานกล่าว

“ได้จ้า” โจว เชียนหยุน ดูเหมือนจะมีบางอย่างที่เธออยากจะพูด แต่สุดท้ายเธอก็เก็บมันไว้กับตัวเอง

‘ตั้งแต่ที่ อี้ หราน บอกว่าเธอไม่ได้สนิทกับกู้ ลี่เฉิน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องลากอี้หรานเข้ามาในเรื่องนี้ สำหรับกู้ ลี่เฉิน ฉันจะไปหาเขาเมื่อวันนั้นมาถึง’

หลังจากที่หลิง อี้หราน ออกจากร้านอาหาร เธอก็ไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์อี้ในทันที เธอไปซูเปอร์มาร์เก็ตและซื้อปลา เนื้อสัตว์และผักแทน จากนั้นเธอก็ขี้จักรยานไฟฟ้าของเธอไปที่ร้านค้าที่ขายเครื่องสังฆทาน

“คุณย่าฟ่านคะ ฉันขอธูป และแผ่นเงินแผ่นทองแบบธรรมดามาให้ฉันอย่างละสามชุดค่ะ” หลิง อี้หราน กล่าวกับหญิงชราที่อายุมากกว่า 80 ปี ที่นั่งอยู่ในร้าน ในแต่ละปีก่อนที่ หลิง อี้หราน จะไปที่หลุมศพเพื่อถวายคำอธิฐานและเครื่องบูชาของเธอ เธอจะมาที่ร้านเดิมเพื่อซื้อของแบบเดิม แน่นอนว่ามีการยกเว้นไปในช่วงที่เธอได้รับโทษ

“เธอคืออี้หรานใช่ไหม พรุ่งนี้เธอจะไปที่หลุมศพเหรอ?” ย่าฟ่าน ยิ้มให้หลิง อี้หราน

“ใช่ค่ะ หนูเอง” หลิง อี้หราน ตอบ