พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 384

ผมสีเข้มและลำคอที่ดูโฉบเฉี่ยวมองผ่านจากเส้นผมของเธอ เธอสามารถเห็นรูปร่าง ใบหูข้างหนึ่ง และรายละเอียดบนใบหน้าของเขาได้

เธอไม่สามารถละสายตาจากเขาได้ เธอรู้สึกว่าใบหูของเขาดูดีกว่าผู้ชายทั่วไปด้วยซ้ำ

เมื่อเขายืดตัวยืนขึ้นและหันมาเจอหน้ากับเธอ เธอรู้สึกราวกับมีอะไรมากระทบหัวใจของเธอ

ภายใต้แสงจันทร์ดวงตาของเขาเหมือนกลีบดอกท้อที่ตกลงมาในทะเลสาบทำให้เกิดระลอกคลื่นสีน้ำเงิน ริมฝีปากของเขาค่อย ๆ เปิดและปิด สิ่งเหล่านั้นเหมือนเชือกที่กวนใจเธอ

เพียงแค่นั้น เหมือนราวกับว่าท้องฟ้าและโลกทั้งใบได้หายไป เธอสามารถมองเห็นเพียงแค่เขา

จากนั้น เธอมองใบหน้าของเขาที่กำลังเข้ามาใกล้เธอขึ้นเรื่อย ๆ รูปลักษณ์ของเขานั้นงดงาม ราวกับผลงานชิ้นเอกที่ละเอียด ประณีตที่สุดของเทพเจ้า

“เป็นอะไรหรือเปล่า?” ในที่สุดหูของเธอก็ได้ยินเสียงของเขา

เธอตัวสั่น เธอกลับมามีสติอีกครั้ง หลังที่เธอพบว่าเธอตกอยู่ในภวังค์เพียงแค่มองไปที่เขา

“ไม่… ไม่ได้เป็นอะไร” หลิง อี้หราน กล่าวอย่างรวดเร็ว

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ตอนนี้เรากลับกันได้ พี่มาที่นี่ได้เสมอเมื่อต้องการมาเยี่ยมแม่ของพี่ แม้ว่าพ่อของพี่จะรู้ว่าแม่ของพี่ฝังอยู่ที่นี่ เขาก็ไม่สามารถย้ายแม่ของพี่ไปไหนได้อีก” อี้ จิ่นหลี กล่าว

เขายื่นมือมาหาเธอขณะที่เขาพูด

เธอจ้องมองไปที่มือของเขาที่ยื่นมาหาเธอ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะวางมือลงในมือของเขา “ขอบคุณนะ”

เป็นครั้งที่สองของเย็นในวันนี้แล้วที่เธอขอบคุณเขา