พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 387

บางทีเธออาจจะพูดคำเหล่านั้นอย่างหุนหันพลันแล่นเมื่อคืนนี้ แต่สิ่งที่เธอพูดก็เป็นความจริงเช่นกัน ดูเหมือนเธอจะตกหลุมรักผู้ชายคนนี้โดยไม่รู้ตัว... ชายคนนี้มีชื่อว่า อี้ จิ่นหลี

เธอรู้สึกได้ถึงความกลัวและความเสน่หากับเขา มันเป็นสองอารมณ์ที่แตกต่างกัน แต่ก็เป็นความแตกต่างที่ลงตัว

“พี่บอกว่าอยากเดทกับผมด้วยใช่ไหม?” เขากล่าวเพิ่ม

"ฮะ!" หลิง อี้หราน สั่นระริก จากนั้นเธอก็จำได้ว่าเขากอดเธอไว้ในอ้อมแขนหลังจากที่เธอบอกว่าเธอชอบเขาเมื่อคืน

“ผมต้องทำยังไงให้พี่ชอบผมคนเดียว ไม่ไปชอบคนอื่น?”

เมื่อเธอได้ยินแบบนี้เธอจึงพูดว่า "ชอบคุณคนเดียว... คุณหมายถึงแฟนหรือเปล่า?"

"แฟนเหรอพี่สาว? พี่พยายามจะเดทกับผมเหรอ?" เขาพึมพำด้วยเสียงกระซิบเบา ๆ กับคำพูดของเธอ

เดทเหรอ? เมื่อคำพูดนั้นเข้ามาในความคิดของเธอมันเหมือนกับว่าจิตใจของเธอว่างเปล่า บางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่เคยคิดที่จะคบกับเขา

เขามองเธอด้วยรอยยิ้ม “งั้นมาเดทกันนะครับพี่สาว ว่าไง?”

หลิง อี้หราน ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของอี้ จิ่นหลี อย่างไรในทันที ออกเดท? อี้ จิ่นหลี กับเธอเหรอ?

ราวกับว่าสิ่งที่ไม่อาจหยั่งรู้ที่สุดกำลังจะเกิดขึ้นกับเธอ

“พี่กลับคำไม่ได้แล้วนะ พี่สาว” ริมฝีปากของอี้ จิ่นหลี แนบชิดกับหูของหลิง อี้หราน ลมหายใจของเขาหอมราวกับดอกกล้วยไม้ เขาพูดว่า "พี่เคยพูดเองนะ พี่สาว และผมจะไม่ปล่อยให้พี่กลับคำแน่นอน แม้ว่าพี่จะต้องการก็ตาม"

ในดวงตาของเขามีแววตาแห่งความมุ่งมั่น