พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 394

“มันจะเป็นเช่นนั้น พี่โจว พี่จะมีชีวิตอีกยาวไกลรออยู่ข้างหน้า ถ้าให้พูดในแง่ร้าย บางที ฉันอาจจะดีขึ้นในอนาคตก็ได้นะ” หลิง อี้หราน กล่าว

โจว เชียนหยุน มองไปที่หลิง อี้หราน ด้วยความประหลาดใจ “ดูเหมือนเธอจะเปลี่ยนไปนิดนึงนะ”

“เปลี่ยนเหรอ?” หลิง อี้หราน รู้สึกสับสน

"ใช่ ตอนที่เธอมาที่ร้านของฉันครั้งแรก เธอดูหดหู่ราวกับว่าชีวิตกำลังถาโถมเธอ แต่ดูเธอตอนนี้สิ ความหดหู่ของเธอดูเหมือนจะหายไปแล้ว เหมือนกับเธอดูมีความหวังกับอนาคต" โจว เชียนหยุน กล่าว

เธอ... มีความหวังกับอนาคตเหรอ? หลิง อี้หราน ตะลึง เป็นเพราะเหลียนอีช่วยเธอตรวจสอบคดีเหรอ? เป็นเพราะ… การเริ่มต้นใหม่ระหว่างเธอกับอี้ จิ่นหลี หรือเปล่า?

คืนนั้นเมื่อหลิง อี้หราน ออกมาจากร้านอาหารเล็ก ๆ เธอก็เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหาร นั่นคือรถของ อี้ จิ่นหลี!

เธอก้าวไปข้างหน้าประตูเปิดออก อี้ จิ่นหลี ที่นั่งอยู่เบาะหลัง เขาพูดกับเธอว่า "เข้ามาสิ"

“ฉันจะปั่นจักรยานไฟฟ้ากลับ ไม่งั้นพรุ่งนี้เช้าจะมาที่นี่มันคงเป็นเรื่องยาก” เธอกล่าว ใครขอให้เขาอาศัยอยู่ในสถานที่ที่ครอบครัวของเขาเป็นเจ้าของที่ดินและทรัพย์สินมากมายจนไม่มีรถประจำทางอยู่ใกล้ ๆ ล่ะ? จากคฤหาสน์ อี้ ไปยังป้ายรถประจำทางเป็นระยะทางไกล

เขามองเธอด้วยรอยยิ้มราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลก "ผมจะส่งพี่เองที่นี่พรุ่งนี้เช้า" ด้วยเหตุนี้เขาจึงจับมือเธอและดึงเธอเข้าไปในรถ

หลิง อี้หราน พูดไม่ออกเล็กน้อย เมื่อพิจารณาว่าเธอมีรายได้เพียง 4,000 เหรียญต่อเดือน เธอจะมีรถBentleyมาส่งและมารับกลับจากที่ทำงานได้ยังไง?

ก็เหมือนกับตอนที่เธอเห็นข่าวคนขับBMWไปขายส้ม