พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 420

“ฉันเข้าใจ... ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” โจว เชียนหยุน ลังเลและกล่าวว่า “ฉันเพิ่งรู้วันนี้ว่าอี้หรานเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยต้องการใช้เธอ ฉันจ้างเธอเพียงเพราะเธอเคยติดคุกเหมือนกับฉันและฉันก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจเธอ เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากให้เธอโอกาส”

ความเยือกเย็นในดวงตาของอี้ จิ่นหลี ลดลงเล็กน้อย “ผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระหว่างคุณกับเย่ เหวินหมิง ผมแค่ต้องการให้อี้หรานทำงานอยู่ที่ร้านของคุณอย่างปลอดภัย คุณสามารถโทรหาผมได้ทุกเมื่อ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”

เขาจึงให้หมายเลขโทรศัพท์ของเขาแก่โจว เชียนหยุน

โจว เชียนหยุน รีบจดเบอร์ของเขา มีคนไม่มากในเมือง เฉิน ที่จะได้รับรู้หมายเลขโทรศัพท์ของเขา แต่เธอกลับสามารถหามันได้จากสถานการณ์แบบนี้

อี้ จิ่นหลี บอกว่าเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องระหว่างเธอกับเย่ เหวินหมิง นั่นหมายความว่าเขาจะไม่บอกเย่ เหวินหมิง เกี่ยวกับที่อยู่ของเธอ

สิ่งนี้ทำให้โจว เชียนหยุน โล่งใจ

อี้ จิ่นหลี อยู่ในร้านอาหารและกินอาหารเย็นกับหลิง อี้หราน ที่นั่น

ในตอนท้ายของวัน เพื่อนร่วมงานทุกคนของเธอในร้านอาหารต่างรู้ว่าหลิง อี้หราน มีแฟนหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลา

เพื่อนร่วมงานเหล่านั้นไม่รู้เกี่ยวกับตัวตนของอี้ จิ่นหลี ในขณะที่หลิง อี้หราน เรียกเขาว่า ‘จิน’ เท่านั้น

เพื่อนร่วมงานพวกนั้นยังพูดติดตลกว่าแฟนของเธอดูรวย และหลิง อี้หราน คงจะเป็นภรรยาของเศรษฐีในอนาคต

หลิง อี้หราน ยิ้มให้กับความคิดเห็นเหล่านั้น

ถ้าเพื่อนร่วมงานของเธอรู้ว่าเขาคืออี้ จิ่นหลี พวกเขาจะยังล้อเล่นกับเธออย่างนั้นหรือเปล่า? หรือพวกเขาจะคิดว่าเธอและอี้ จิ่นหลี ไม่มีเหมาะสมกัน?

“เอาสิ” เขาตอบรับด้วยรอยยิ้ม “พี่พูดเองเออเองนะ พรุ่งนี้ผมจะรอกินข้าวกลางวัน”

ตอนนี้เธอได้สัญญากับเขาแล้ว เธอไม่สามารถกลับคำพูดของเธอได้ หลิง อี้หรานกล่าวว่า "คุณยากกินอะไรไหม?”

“ผมไม่ใช่คนกินจุกจิก พี่ทำอะไรผมก็กินหมดแหละ” เขาตอบ

'ไม่ใช่นักกินจุกจิก… กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาไม่มีอาหารจานโปรดหรืออาหารใด ๆ ในหัวเลย' หลิง อี้หราน คิดกับตัวเอง

“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้ฉันจะทำอาหารให้เอง”

เมื่อพวกเขากลับไปที่คฤหสวน์ อี้ หลิง อี้หราน ก็อาบน้ำ เมื่อออกจากห้องน้ำ เธอก็พบว่าอี้ จิ่นหลี นั่งอยู่บนเตียงแล้ว