พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 449

”ไม่มีอะไร ผมแค่อยากจะกอดพี่ไว้แบบนี้สักพัก” เขากระซิบ ใบหน้าของเขาแนบลึกลงไปที่คอของเธอและพลันดมกลิ่น

ราวกับว่าแค่กอดเธอแบบนี้จะทำให้เขาสบายใจได้

หลิง อี้หรานคิดว่าพฤติกรรมของอี้ จิ่นหลี ในตอนนี้เหมือนเป็นเด็กเล็ก ๆ เขาเหมือนเด็กที่กำลังจับของเล่นล้ำค่า

เธอเป็นของเล่น

หลิง อี้หรานยกมือขึ้นและกอดอี้ จิ่นหลีกลับอย่างนุ่มนวล

ในขณะที่เธอวางมือรอบตัวเขา ร่างกายของเขาก็สั่นเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเสียงทุ้มต่ำของเขาก็ดังขึ้นในหูของเธอ “ผมชอบวิธีที่พี่กอดผมนะพี่สาว พี่จะกอดผมอีกหน่อยไหม?”

น้ำเสียงของเขาเป็นที่รักใคร่ เธอไม่สามารถปฏิเสธได้

“ได้สิ” เธอตอบในขณะที่ยังคงกอดเขาไว้ เธอปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ...

...

เช้าวันรุ่งขึ้น ชิน เหลียนอีมาถึงทางเข้าของคฤหาสน์อี้ตรงเวลาที่นัดกันไว้ อย่างไรก็ตามนอกจากชิน เหลียนอีแล้ว ไป๋ ทิงซินก็มาด้วยเช่นกัน เขาเป็นคนขับ

รถที่เขาขับคือรถราคาถูกของชิน เหลียนอี

ไป๋ ทิงซินและอี้ จิ่นหลีจ้องมองหน้ากันที่ประตูคฤหาสน์อี้ ในขณะที่ชิน เหลียนอีได้เริ่มลากหลิง อี้หรานไปที่ด้านหลังของรถเพื่อที่พวกเขาจะได้พูดคุยกันอย่างอิสระ

ท้ายที่สุด เนื่องจากตารางงานที่ยุ่งของหลิง อี้หราน ทั้งสองจึงสามารถพบกันได้ทุก ๆ สอง สัปดาห์หรือหนึ่งเดือนเท่านั้น

“ไป๋ ทิงซินขับรถตามมาหรือเปล่า?" หลิง อี้หรานถาม อย่างไรก็แล้วแต่ไป๋ ทิงซินจะเป็นคนขับรถคันนี้