พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 463

หลิว จื่อเฉวียตกตะลึง เธอเพิ่งสังเกตเห็นใบหน้าซีดเซียวของลูกสาว “ลูกพูดเรื่องไร้สาระอะไร อี้เหมิง? ขอโทษ? ขอโทษหลิง อี้หรานงั้นเหรอ? จะเป็นไปได้ยังไง? มันโชคดีแค่ไหนแล้วที่แม่ไม่ทำให้หน้าของมันเสียหาย! ลูกจะคาดหวังจะให้แม่ขอโทษมันได้ยังไง?”

“มันจะสายเกินไปถ้าแม่และพ่อไม่ขอโทษเธอตอนนี้” ห่าว อี้เหมิงหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา และกำลังจะกดหมายเลขโทรศัพท์ต่อสายพ่อของเธอ แต่แม่ของเธอก็ฉกเอาไป

“มีอะไร? ลูกต้องบอกแม่มาให้ชัดเจน” หลิว จื่อเฉวียกล่าวขณะที่จ้องไปที่ลูกสาว

ห่าว อี้เหมิงหายใจเข้าลึก ๆ “ตอนนี้หลิง อี้หรานมีอี้ จิ่นหลี คุ้มครองอยู่ แม่ ตระกูลของเราจะทำให้ตระกูล อี้ขุ่นเคืองไม่ได้!”

ใบหน้าของหลิว จื่อเฉวียเปลี่ยนไปทันที ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตกใจ “เป็นไปได้ยังไง? ลูกล้อเล่นหรือเปล่า?”

“หนูก็หวังว่าหนูจะล้อเล่นเหมือนกัน แต่มันเป็นเรื่องจริง! ทำไมแม่ไม่ถามหนูล่ะว่าทำไมขาของจื่ออี้ถึงไม่หายสนิทสักที หลังจากที่นานขนาดนี้และเธอบาดเจ็บได้ยังไง?” ห่าว อี้เหมิงกล่าว

เมื่อดูการแสดงออกที่จริงจังของลูกสาวของเธอ หลิว จื่อเฉวียก็รู้สึกเสียวซ่าบนหนังศีรษะ เธอรู้สึกว่าคำตอบนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธออยากได้ยิน

อย่างไรก็ตามตอนนี้เธอได้ยินมันแล้ว

“อี้ จิ่นหลีสั่งให้คนทำ หลังจากจื่ออี้ทำร้ายหลิง อี้หราน อี้ จิ่นหลี เลยช่วยหลิง อี้หรานแก้แค้นคืน ไม่ ไม่แค่นั้น อี้ จิ่นหลียังทำให้จื่ออี้ต้องชดใช้ความผิดเป็นร้อยเท่า!"

หลิง จื่อเฉวียตกตะลึง เมื่อเธอได้ยินชื่อของอี้ จิ่นหลี เธอรู้สึกว่าขาของเธอเริ่มปวกเปียก เธอแทบจะล้มลงกับพื้น