พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 49

ทันใดนั้น ฟาง เชี่ยนเชี่ยน ก็เดินผ่าน และมองไปที่ หลิง อี้หรานอย่างดูถูกและพูดว่า "พี่ซู ทำไมถึงคุยกับเธอล่ะ? เธอติดคุก! เธอฆ่าคนตาย!”

"เชี่ยนเชี่ยน เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันทั้งหมด ทำไมเธอต้องพูดแบบนั้นนอกจากนี้ อี้หรานก็เข้าคุกเพราะเธอขับรถไม่ระมัดระวัง…”

พี่ซูพูดแทบจะยังไม่จบ ฟาง เชี่ยนเชี่ยน ขัดจังหวะเธอ "แต่คนที่เธอฆ่าคือ ห่าว เหมยยวี่ พี่ซูรู้ไหมว่า ห่าว เหมยยวี่ คือใคร? เธอคือพี่สาวของ ห่าว อี้เหมิง ยังไงล่ะ! ฉันสงสัยว่าทำไม ห่าว อี้เหมิง ถึงต้องการให้เพื่อนร่วมงานของเราหลายคนมองหาแหวนที่ไม่มีอยู่จริงมันเป็นเพราะ เธอกำลังกำหนดเป้าหมายไปที่ หลิง อี้หราน และเราทุกคนก็ถูกลากเข้าไปในนั้น"

“แต่เธอได้ขอโทษและชดเชยเราแล้วเหรอ?” พี่สาวเสี่ยวถาม

สีหน้าของ ฟาง เชี่ยนเชี่ยน ไม่พอใจและเห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจที่พี่ซูปกป้อง หลิง อี้หราน เธอเป็นคนที่ปล่อยข่าวการจำคุกของหลิง อี้หราน

เธอบังเอิญเจอ หลิง อี้หราน พูดกับ เซียว จื่อฉี และห่าว อี้เหมิง ดังนั้นเธอจึงใช้เวลาในอินเทอร์เน็ตเพื่อค้นหาข่าวสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเซียว จื่อฉี และห่าว อี้เหมิง และได้พบว่า หลิง อี้หราน เป็นคนที่ฆ่า ห่าว เหมยยวี่ เมื่อหลายปีก่อน

“พี่ซู รับสินบนจาก หลิง อี้หราน เหรอ? ทำไมถึงปกป้องเธอ?” ฟาง เชี่ยนเชี่ยน เยาะเย้ยเธอ

“เธอ...” พี่ซูโมโห

“เอาล่ะ มีอะไรจะพูดอีกล่ะ รถชนเป็นอุบัติเหตุอี้หรานไม่ได้ตั้งใจจะทำ” เสียงชายคนหนึ่งขัดจังหวะเธอ

หลิง อี้หราน เห็นว่าเป็น กวอ ซิ่นหลี่ ที่ปกป้องเธอ

อย่างไรก็ตามมันเพิ่มความโกรธให้ ฟาง เชี่ยนเชี่ยน มากขึ้น เธอรู้สึกว่า หลิง อี้หราน เป็นตัวมารขวางหู ขวางตาเธอ เพราะเธอชอบอากวอแต่เขากลับสนใจหลิง อี้หราน แทน

“กวอ ซิ่นหลี่ คุณกำลังปกป้องหลิง อี้หราน? คุณคิดว่าเธอจะชอบคุณเหรอ? คุณรู้ไหมว่าเเฟนเก่าของเธอคือ เซียว จื่อฉี? เขาเป็นนายน้อยของ เซียว กรุ๊ป!"

ใบหน้าของกวอ ซิ่นหลี่ แดงก่ำขึ้นทันที

ฟาง เชี่ยนเชี่ยน ยังคงเยาะเย้ยอย่างฮึกเหิม “แต่เมื่อเซียว จื่อฉี เห็นหลิง อี้หราน เป็นคนงานสุขาภิบาลในวันนั้นมันอาจทำให้เขากินข้าวไม่ลง” เธอพลิกลิ้นของเธอและพูดต่อ "บางที เซียว จื่อฉี อาจจะอาเจียนอาหารมื้อเย็นเมื่อวานนี้เมื่อเขานึกถึงฉากที่เขาคบกับ หลิง อี้หราน ในอดีต"

หลิง อี้หราน มองไปที่ ฟาง เชี่ยนเชี่ยน อย่างเย็นชา “เธอพูดจบหรือยัง?”

"อะไรนะ? เธอกำลังพยายามปฏิเสธความจริงที่ว่าเธออยู่ในคุกหรือ? เธอบอกว่าเธอไม่ใช่แฟนเก่าของเซียว จื่อฉี ?" ฟาง เชี่ยนเชี่ยน โต้กลับอย่างภาคภูมิใจ "ทำไมเธอถึงแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาเช่นนี้ในเมื่อเธอเคยต้องเข้าคุก?"

“ถ้าฉันเคยติดคุกแล้วมันยังไง? ฉันไม่คิดว่ามันเป็นธุระของคุณว่าฉันเคยคบกับใครมาก่อน นอกจากนี้ตอนนี้ฉันอาจเป็นคนงานสุขาภิบาล แต่นั่นหมายความว่าฉันไม่สามารถเดทกับใครมาก่อนอย่างนั้นหรือ? บทบาทของคนงานสุขาภิบาลเป็นเพียงการทำให้ใครบางคนอาเจียนอาหารมื้อเย็นของพวกเขาอย่างนั้นเหรอ?”

หลิง อี้หราน ถามคำถามต่อเนื่อง “ฟาง เชี่ยนเชี่ยน เพียงเพราะคุณเป็นพนักงานที่มั่นคง แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะดูถูกอาชีพของฉันได้”

คำพูดของฟาง เชี่ยนเชี่ยน ติดอยู่ในลำคอของเธอและเธอไม่สามารถโต้กลับได้

"มีคนงานสุขาภิบาลมากมายอยู่รอบตัวเราและพวกเขากำลังมองมาที่ฉัน! โดยปกติแล้วคนที่สร้างอาชีพคิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น ๆ ทุกคนมีความเข้าใจโดยปริยาย แต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถพูดออกมาดัง ๆ ได้"

“หลิง อี้หราน เธอ… คอยดูเถอะ!” ฟาง เชี่ยนเชี่ยน จ้องมองเธออย่างเกลียดชังและรีบจากไป

หลิง อี้หราน ถอนหายใจออกมาและเมื่อเธอจากไป กวอ ซิ่นหลี่ ก็ตะโกนตามเธอไป "หลิง... หลิง อี้หราน ผม... ผมไม่คิดว่าคุณคือคนอย่างที่ ฟาง เชี่ยนเชี่ยน พูดนะ"

เธอหยุดเดินชั่วขณะ แต่เธอไม่ตอบสนองเขาและเดินต่อไป

“ฉันรู้สึกขอบคุณมากที่ กวอ ซิ่นหลี่ เต็มใจที่ปกป้องฉันเมื่อกี้ แต่ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตั้งเเต่ที่เขารู้ว่าฉันเคยข้าคุกเขาคงไม่มีความรู้สึกใด ๆ กับฉันอีกต่อไปแล้วแหละ”