พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 552

“อย่างน้อยงานนั้นก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถเลี้ยงตัวเองได้” หลิง อี้หรานกล่าว

ดวงตาของอี้ จิ่นหลีเป็นประกายเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ เขาก็ยิ้มและตอบว่า “วันนี้ผมจะไปส่งพี่ที่ทำงาน” เขากล่าวพร้อมกับจุมพิตเธอที่หน้าผากแล้วดึงผ้าห่มออกก่อนจะลุกจากเตียง

“อ๊ะ!” หลิง อี้หรานร้องเสียงหลงและหันหนี เธอ… เห็นแล้ว เธอเพิ่งเห็นมันเมื่อกี้นี้เอง!

ท่าทางเขินอายของเธอทำให้เขายิ้ม เขารู้สึกว่ามันน่ารักมากเวลาที่ทำให้เธอเขิน

“ทำไมล่ะ? ไม่ชอบเหรอ?” เขาหันกลับมา มือของเขายันอยู่บนที่นอนขณะก้มศรีษะลงเพื่อมองดูเธอ ลมหายใจร้อนรวยรินลงบนใบหน้าของเธอ

ใบหน้าของหลิง อี้หรานเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาอยู่ใกล้เธอมากจนทำให้เธอไม่รู้ว่าควรจะมองไปทางไหน “อือ… ฉันขอโทษ”

“พี่ขอโทษเรื่องอะไร?” เขาจับมือของเธอขึ้นมาและแนบมือของเธอไว้กับแผ่นอกหนา “เมื่อวานพี่สัมผัสตรงนี้และเห็นมันแล้วใช่ไหม? พี่รักผมและผมก็รักพี่ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พี่จะมองมาที่ผม เว้นแต่พี่จะคิดว่าผมไม่น่าดึงดูด”

“ไม่ใช่แบบนั้น!” เธอรีบปฏิเสธทันที ใบหน้าของเธอแดงขึ้น พระเจ้า เธอกำลังพูดถึงอะไร? แต่มันก็จริง มันช่าง…

ฝ่ามือของเธอสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิในร่างกายของเขา

“เธอจะมองมาที่ฉันอีกนานไหม อี้หราน? ฉันชอบเวลาที่เธอมองมาที่ฉันนะ” เขาพึมพำ น้ำเสียงของเขาชวนหลงใหลเสมอ

น้ำเสียงของเขาเปรียบเสมือนเพลงกล่อมที่ยั่วยวนและเธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากสิ่งเร้านั่นได้ ดวงตาของเธอก็จับจองไปที่ร่างกายที่หนาและงดงามราวกับเป็นผลงานศิลปะ