“เหลืออีกสองโปสเตอร์” หลิง อี้หรานกล่าว
“ผมจะทำให้” เขาหยิบโทรศัพท์ในมือของเธอและถ่ายรูปโปสเตอร์ที่เหลืออีกสองใบก่อนที่จะส่งให้ชิน เหลียนอี
แทนที่จะปล่อยให้เธอทำ เขากลับทำมันเสียเอง
“เสร็จแล้วเหรอ?” หลิง อี้หรานรู้สึกประหลาดใจกับความเร็วในการถ่ายภาพของเขา
“ใช่ แค่สองโปสเตอร์หนิ พี่คิดว่าจะต้องใช้เวลานานขนาดไหน?” อี้ จิ่นหลีถาม
หลิง อี้หรานมองไปที่รูปถ่ายของโปสเตอร์ที่อี้ จิ่นหลีเพิ่งส่งไปให้เพื่อนสนิทของเธอ เอ่อ รูปมันออกนอกเฟรมไปหน่อย เธอไม่รู้ว่าเหลียนอีจะโอเคกับมันไหม แต่ถ้าเธอเป็นคนถ่ายเอง เธอคงจะถ่ายใหม่อีกครั้ง
เธอเปิดอัลบั้มรูปบนโทรศัพท์ของเธออีกครั้งและมองดูรูปถ่ายของเธอกับเกา จิ้งชานที่อี้ จิ่นหลีถ่ายให้เมื่อวานนี้ เธอจะเลือกมาสักรูปเพื่อพิมพ์อัดกรอบเพื่อเป็นความทรงจำที่ครั้งหนึ่งเธอได้ถ่ายรูปกับดาราที่เธอชื่นชอบ
“ทำไมพี่ยังดูรูปพวกนี้อยู่อีก?” นายน้อยอี้รู้สึกอิจฉาอีกครั้ง
“ฉันจะพิมพ์รูปออกมาใส่อัลบั้มของฉัน” หลิง อี้หรานกล่าว
“เขาหล่อขนาดนั้นเลยเหรอ?” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่น
หลิง อี้หรานตกใจ เธอมองไปที่ใบหน้าอิจฉาของอี้ จิ่นหลี เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดี ใครจะคิดว่านายน้อยอี้ผู้โด่งดังเป็นคนขี้หึง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...