พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 56

หลิง อี้หราน เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองไปด้านข้าง จากนั้นเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอเงยหน้าขึ้นมองอี้ จิ่นหลีและพูดว่า "นายจ่ายค่าอาหารแล้วใช่ไหม?"

"อืม ผมจ่ายแล้ว"

"ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ" เธอพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าและเดินออกจากร้านไปพร้อมกับเขาราวกับว่าเธอกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง

"เป็นอะไรรึเปล่า? พี่กำลังซ่อนจากอะไรบางอย่างอยู่เหรอ?" เขาถาม

เสียงฝีเท้าของเธอหยุดลง และทั่วใบหน้าของเธอดูคลุมเครือ "อดีตเพื่อนร่วมงานของฉันก็มาที่นี่เพื่อกินข้าวด้วย ฉัน... ฉันไม่อยากให้พวกเขาเห็นฉันน่ะ"

เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูแคลนตัวเองว่า "มันไร้สาระ ใช่ไหมล่ะ? อันที่จริงพวกเขาทุกคนรู้ดีว่าฉันผ่านอะไรมาบ้างและพวกเขาก็คงเดาได้ว่าตอนนี้ฉันต้องเป็นทุกข์แค่ไหน แต่ฉันก็ยังไม่ต้องการที่จะเจอพวกเขาอย่างจัง"

เธอไม่อยากเห็นความเห็นใจในแววตาของพวกเขา เธอไม่อยากเห็นความสงสารของพวกเขา

ในอดีตการเป็นทนายความเป็นสิ่งที่เธออยากทุ่มเททั้งชีวิต แต่ตอนนี้แม้ว่าเพื่อนร่วมงานของเธอจะยังคงทำงานนั้นอยู่ แต่ก็ไม่ใช่อาชีพที่เธอจะสามารถหวังที่จะทำได้อีกครั้ง

การไม่เห็นคุณค่าในตัวเองของเธอ ณ ขณะนั้นทำให้ความเจ็บปวดแล่นผ่านหัวใจของเขา

เขาจับมือเธอแน่นขึ้นและพูดเสียงเบาว่า "ถ้าอย่างนั้นเรามาหลีกเลี่ยงพวกเขากัน วันหนึ่งในอนาคตพี่จะต้องเปล่งประกายงดงามกว่าใคร ๆ”

เปล่งประกาย... เธอยิ้มอย่างขมขื่น ตอนนี้เธอไม่ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แค่ใช้ชีวิตต่อไปก็ยากพออยู่แล้ว

—“ฉันได้ยินจากอี้เหมิงว่า แกต้องการช่วยหางานให้หลิง อี้หราน ฉันเตือนแกแล้ว ว่าอย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของผู้หญิงคนนั้นอีก ก่อนหน้านั้น เธอได้ฆ่าพี่สาวของอี้เหมิง ซึ่งเป็นคู่หมั้นของอี้ จิ่นหลี! ตระกูลเซี่ยวของเราไม่สามารถทำเรื่องบาดหมางกับอี้ จิ่นหลี ได้!”

คำเตือนของพ่อของเขามาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เซียว จื่อฉี ขมวดคิ้วเล็กน้อยและตอบว่า "เข้าใจแล้วครับ"

“ตระกูลเซียวของเราไม่สามารถทำเรื่องบาดหมางกับอี้ จิ่นหลี ได้!” เขาเคยได้ยินคำเหล่านี้หลายครั้งเกินไป ย้อนกลับไปในอดีต ทุกคนเคยถามเขาว่าทำไมเขาถึงคบกับคนอย่างหลิง อี้หราน

โชคดี ที่หลังจากเลิกกับเธอ เขาก็เริ่มออกไปข้างนอกกับอี้เหมิง ครอบครัวของเขาย่อมพอใจกับการพัฒนานี้ ตระกูลห่าวและตระกูลอี้เข้ากันได้ดี ย้อนกลับไปตอนนั้นตระกูลห่าวและตระกูลอี้เกือบจะปองดองกันด้วยการแต่งงาน และแม้ว่าสุดท้ายจะไม่ได้ผล แต่พวกเขาก็ยังคงติดต่อกัน

ตระกูลเซี่ยวยังหวังว่าหากมีอะไรเกิดขึ้น ตระกูลห่าวจะสามารถพูดแทนพวกเขาต่อหน้าอี้ จิ่นหลี ได้

หลังจากวางสาย เซียว จื่อฉี มองไปที่ไฟแดงตรงสี่แยกข้างหน้าเขาและค่อย ๆ เหยียบเบรก

ใบหน้าของหลิง อี้หลาน แล่นเข้ามาในความคิดของเขา ปฏิเสธไม่ได้ว่า หลิง อี้หราน ในปัจจุบันแตกต่างจากในอดีตมาก

แม้ว่าใบหน้าของเธอจะยังคงเหมือนเดิม แต่นิสัยของเธอก็เปลี่ยนไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นเธอสวมชุดของคนงานสุขาภิบาลมันทำให้เขารู้สึกว่าการเลิกราเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องอย่างสมบูรณ์

อี้เหมิงเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาที่สุด สำหรับหลิง อี้หราน แล้ว เธอเป็นเพียงความทรงจำ หากคนอื่นพูดถึงเธอในอนาคต เขาคิดว่าเธออาจจะเป็นมลทินในอดีตของเขาด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตามเขารู้สึกผิดเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ท้ายที่สุด ตอนที่เธอหวังว่าเขาจะช่วยรวบรวมหลักฐานให้เธอในปีนั้น แต่เขาก็ปฏิเสธและถึงกับบอกเลิกกับเธอทันทีทันใด

อย่างไรก็ตาม มีคนตั้งมากมาย แล้วใครบอกให้เธอไปชนห่าว เหมยยวี่ กันล่ะ? เธอสามารถทำให้ทั้งตระกูลห่าวและตระกูลอี้ ขุ่นเคืองได้ในเวลาเดียวกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะช่วยเธอ!

ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ดวงตาของเซียว จื่อฉี มองผ่านกระจกหน้ารถและเขาก็เห็นร่างที่ผอมเพียวข้ามสี่แยกมา

นั่น… หลิง อี้หราน!

เซียว จื่อฉี ตกตะลึง ในตอนนี้มีชายอีกคนยืนอยู่ข้างกายหลิง อี้หราน พวกเขาสองคนดูเหมือนจะคุยกันเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง หลิง อี้หราน ยกคางขึ้นเล็กน้อยในขณะที่ศีรษะของชายคนนั้นคืบเข้าใกล้ใบหน้าของหลิง

พวกเขาสองคนดูเหมือนกำลังจะจูบ

เซียว จื่อฉี อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลิง อี้หราน จะมีผู้ชายคนใหม่ทั้ง ๆ ที่เพิ่งออกจากคุกมาแท้ ๆ เขารู้สึกเหมือนว่าการที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอนั้นสูญเปล่า